اطلاعات تخصصی

موارد مصرف کینیدین

کینیدین در درمان آریتمی بطنی مخاطره آمیز٬ از قبیل تاکی کاردی بطنی پیوسته مصرف می شود.
کینیدین همچنین در درمان فیبریلاسیون یا فلوتر دهلیزی علامتی در بیمارانی که علائم بیماری آنان با سایر روش ها قابل کنترل نمی باشد نیز مصرف می شود.

مکانیسم اثر کینیدین

کینیدین کانال های سدیم را در بافت های قلب مسدود می کند و سبب کاهش در سرعت و میزان دپولاریزاسیون مرحله صفر پتانسیل عمل و طولانی شدن پولاریزاسیون مجدد مرحله سه می شود.
این دارو همچنین شیب دپولاریزاسیون مرحله چهار در رشته پورکنژ را نیز کاهش می دهد.

فارماکوکینتیک کینیدین

فراهمی زیستی مطلق کینیدین حدود ۷۰٪ است. پیوند پروتئین این دارو بین ۷۰ تا ۹۰ درصد است.
در کبد متابولیزه می شود. نیمه عمر کینیدین ۴ تا ۱۷ ساعت است.
زمان لازم برای رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی دارو پس از مصرف قرص کینیدین پیوسته رهش حدود ۴ ساعت و قرص کینیدین معمولی ۲ ساعت است.
حدود ۲۰٪ از دارو بدون تغییر از راه ادرار دفع می شود

عوارض جانبی کینیدین

*
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: تپش قلب، آنژین صدری، آریتمی قلبی (نوظهور یا تشدید؛ اثر پروآریتمی)، الکتروکاردیوگرام غیرطبیعی، ایسکمی مغزی، طولانی شدن فاصله QT در الکتروکاردیوگرام، سنکوپ
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه، خستگی، سردرد، اختلالات خواب، عصبانیت، آتاکسی
پوستی: راش پوستی
گوارشی: اسهال، ناراحتی گوارشی (فوقانی)، تهوع و استفراغ، التهاب مری
عصبی، عضلانی و اسکلتی: ضعف، لرزش
چشمی: اختلالات بینایی
متفرقه: تب

تداخلات دارویی کینیدین

*مشخصات کلی تداخلات:
– سوبسترای CYP2C9
– سوبسترای CYP3A4
– سوبسترای P-gp
– مهارکننده CYP2D6 (قوی)
– مهارکننده CYP3A4 (ضعیف)
– مهارکننده OCT2
– مهارکننده P-gp (قوی)
– اتصال به پلیمر یا رزین تبدیل کاتیونی
– تشدید برادی‌کاردی
– تشدید سمیت گوشی
– افزایش فاصله QT (شناخته‌شده)
– حساس به pH ادرار

تداخلات رده X (پرهیز):
آکلیندینیوم، آجمالین، سیمتروپیوم، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کانیواپتان، دمپریدون، الوکسادولین، انترکتینیب، انزالوتامید، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فینگولیمود، فلوکونازول، فلوپنتیکسول، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، جمی‌فلوکساسین، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، آب گریپ‌فروت، ایدلالیزیب، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لاسمیدیتان، لفامولین، فرآورده‌های حاوی لووفلوکساسین (سیستمیک)، لوسولپیرید، لوپیناویر، مفلوکین، مکوئیتازین، میفپریستون، موکسی‌فلوکساسین (سیستمیک)، نلفیناویر، نیلوتینیب، اوکساتومید، پازوپانیب، پیموزاید، پیپراکوئین، پوساکونازول، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پروبوکول، آنتی آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، آنتی آریتمی های کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، کوئتیاپین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریتوناویر، ساکوئیناویر، اسپارفلوکساسین، تاموکسیفن، تیوریدازین، تیوتروپیوم، تیپراناویر، توپوتکان، اومکلیدینیوم، وین کریستین (لیپوزومال)، وریکونازول

کاهش اثرات داروها توسط کینیدین:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز، بنزهیدروکدون، کدئین، دی هیدرو کدئین، افدرین (سیستمیک)، پروکاینتیک ها، هیدروکدون، ایلوپریدون، ایتوپراید، لوسولپیرید، نیکرگولین، نیتروگلیسیرین، پریماکین، سکرتین، تاموکسیفن، ترامادول

کاهش اثرات کینیدین توسط داروها:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، القاکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، دابرافنیب، دفراسیروکس، انزالوتامید، افدرین (داخل بینی و سیستمیک)، اردافیتینب، اتراویرین، فوس فنی‌توئین، کائولین، میتوتان، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، فنوباربیتال، فنی‌توئین، دیورتیک های محافظ پتاسیم، پریمیدون، مشتقات ریفامایسین، ساریلومب، سیلتوکسیمب، سوکرالفیت، توسیلیزومب

افزایش اثرات داروها توسط کینیدین:
آفاتینیب، آجمالین، آمیودارون، آمیسولپیرید (تزریقی)، آمفتامین‌ها، داروهای آنتی کولینرژیک، آریپیپرازول، آریپیپرازول لاروکسیل، آتوموکستین، آزیترومایسین (سیستمیک)، بتریکسابان، بیلاستین، برنتوکسی‌مب ودوتین، برکس‌پیپرازول، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، فرآورده‌های حاوی کانابینوئید، گلیکوزید های قلبی، سلیپرولول، سریتینیب، کلروکین، سیمتروپیوم، سیتالوپرام، کلاریترومایسین، کلوفازیمین، کلوزاپین، کلشی سین، کریزوتینیب، سوبستراهای CYP2D6 (خطر بالا با مهارکننده‌ها)، دابیگاتران اتکسیلات، دالفامپریدین، داپوکستین، داساتینیب، دیوتترابنازین، دکسترومتورفان، دمپریدون، فرآورده‌های حاوی دوکسپین، دوکسوروبیسین (متداول)، دروپریدول، دولوکستین، ادوکسابان، الیگلوستات، الوکسادولین، اس سیتالوپرام، اورولیموس، فسوترودین، فلکاینید، فلیبانسرین، فلوپنتیکسول، فلووکسامین، گادوبنات دی مگلومین، گالانتامین، گلوکاگون، گلیکوپیرولات (استنشاق دهانی)، هالوفانترین، هالوپریدول، ایلوپریدون، ایندورامین، اینوتوزومب، اوزوگامایسین، لاکوزامید، لاروترکتینیب، لمبورکسانت، لوفکسیدین، لومیتاپید، لوپرامید- لوپرامید اکسید، مفلوکین، مکوئیتازین، متادون، متوکلوپرامید، متوپرولول، میدوستارین، میرابگرون، موکسی‌فلوکساسین (سیستمیک)، نالدمدین، نالوکسگل، نبیولول، داروهای مسدود کننده عصبی- عضلانی، نیکرگولین، نیلوتینیب، نیمودیپین، الانزاپین، اندانسترون، آگونیست های اپیوئید، اوسیمرتینیب، پازوپانیب، پنتامیدین (سیستمیک)، پرهگزیلین، سوبستراهای P-gp/ABCB1، پیلسیکاینید، پیموزاید، پیپراکوئین، پیتولیسانت، پتاسیم کلراید، پتاسیم سیترات، پروبوکول، پروپرانولول، پروکالوپراید، آنتی آریتمی های کلاس IA طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، آنتی آریتمی های کلاس III طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، داروهای متفرقه طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، کوئتیاپین، راموسترون، رانولازین، روفناسین، ریبوسیکلیب، ریفاکسیمین، ریمجپنت، ریسپریدون، سیلودوسین، سدیم استیبوگلوکونات، اسپارفلوکساسین، تالازوپاریب، تامسولوسین، تگاسرود، تترابنازین، دیورتیک های تیازیدی و شبه تیازیدی، تیوریدازین، تیمولول (چشمی)، تیوتروپیوم، توپیرامات، توپوتکان، ترامادول، تریازولام، ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای، تروپیسترون، اوبروجپانت، ولبنازین، ومورافنیب، ونتوکلاکس، وراپامیل، وین کریستین (لیپوزمال)، آنتاگونیست های ویتامین کا، وریکونازول، ورتیوکستین

افزایش اثرات کینیدین توسط داروها:
آکلیندینیوم، آجمالین، آنتی‌اسیدها، اپرپیتانت، آتازاناویر، فرآورده‌های حاوی سم بوتولینوم، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی (دی هیدروپیریدینی)، مهارکننده‌های کربنیک انهیدراز، سریتینیب، کلرال بتائین، سایمتیدین، کلوزاپین، کوبیسیستات، کانیواپتان، کریزوتینیب، مهارکننده‌های CYP3A4 (متوسط و قوی)، داروناویر، دیلتیازم، دوولیزیب، انکورافنیب، انترکتینیب، اردافیتینب، اریترومایسین (سیستمیک)، فکسینیدازول، فینگولیمود، فلوکونازول، فلووکسامین، فوس آمپرناویر، فوس اپرپیتانت، فوس نوتپیتانت، فوس فنی‌توئین، فوزیدیک اسید (سیستمیک)، جمی‌فلوکساسین، گیلتریتینیب، گلیکوپیرونیوم (موضعی)، آب گریپ‌فروت، ایدلالیزیب، ایندیناویر، ایپراتروپیوم (استنشاق دهانی)، ایتراکونازول، کتوکونازول (سیستمیک)، لاروترکتینیب، لاسمیدیتان، فرآورده‌های حاوی لووفلوکساسین (سیستمیک)، لوپرامید- لوپرامید اکسید، لوپیناویر، لورازیدون، میانسرین، میفپریستون، نلفیناویر، نوتپیتانت، اومبیتاسویر / پاریتاپرویر / ریتوناویر، اومبیتاسویر / پاریتاپرویر / ریتوناویر و داسابوویر، اوکساتومید، پالبوسیکلیب، مهارکننده‌های P-gp/ABCB1، فنوباربیتال، پوساکونازول، پراملینتید، پروپافنون، داروهای طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط – پرهیز)، داروهای طولانی کننده فاصله QT (با خطر متوسط – احتیاط)، مهارکننده‌های کیناز طولانی کننده QT (با بالاترین خطر)، رانولازین، رزرپین، ریتوناویر، ساکوئیناویر، سیمپرویر، استریپنتول، تیوریدازین، تیپراناویر، ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای، اومکلیدینیوم، وراپامیل، وریکونازول

تداخل با غذا:
تغییر در رژیم نمک دریافتی ممکن است سرعت و میزان جذب کینیدین را تغییر دهد.
مصرف غذا ممکن است سطوح سرمی کینیدین افزایش دهد. مصرف غذا اثرات متفاوتی برجذب فرمولاسیون‌های آهسته رهش دارد.
مصرف آب گریپ‌فروت ممکن است سرعت جذب کینیدین را کاهش دهد.
مصرف بیش‌ازحد آب‌میوه یا ویتامین C، pH ادرار را کاهش می‌دهد و درنتیجه حذف کینیدین از بدن افزایش می‌یابد.
غذاهای قلیایی ممکن است منجر به افزایش غلظت سرمی کینیدین شود.
راهکار: از تغییر نمک دریافتی در رژیم غذایی خودداری شود. از مصرف آب گریپ‌فروت خودداری شود. دارو در یک ساعت مشخص مصرف شود تا از تغییرات غلظت سرمی جلوگیری شود؛ دارو همراه با غذا یا شیر مصرف شود تا از تحریک گوارشی جلوگیری گردد.

هشدار ها کینیدین

موارد منع مصرف:
این دارو در انسداد کامل گره AV – اختلالات هدایتی وابسته به ضربان ساز٬ حساسیت مفرط به کینیدین٬ سندروم QT طولانی٬ سابقه طولانی شدن فاصله QT در اثر مصرف کینیدین٬ میاستنی گراو و پورپورای ترمبوسیتوپنیک ناشی از کینیدین یا کینین نباید مصرف شود.
منع مصرف در Torsade de pointes

هشدارها:
-این دارو در موارد زیر باید با احتیاط مصرف شود: انسداد درجه ۲ گره AV بدون ضربان ساز مصنوعی٬ نقص هدایت الکتریکی داخل بطنی شدید بدون ضربان ساز مصنوعی٬ سندرم سینوس بیمار٬ برادی کاردی و اختلالات الکترولیتی مانند کاهش پتاسیم خون.

-در طول مصرف کینیدین اندازه گیری فشار خون٬ ثبت نوار قلبی و اندازه گیری غلظت پتاسیم سرم ضروری است.

-مقدار مصرف برای هر بیمار باید بر اساس پاسخ بالینی وی تنظیم شود و ممکن است و ممکن است بسته به وضعیت عمومی و بیماری قلبی عروقی بسیار متغیر باشد

-بیماران مبتلا به فیبریلاسیون یا فلوتر دهلیزی٬ فقط پس از این که کنترل ضربان بطنی با دیگوکسین یا داروهای مهار کننده گیرنده بتا-آدرنرژیک موفقیت آمیز نباشد باید از کینیدین استفاده کرد

-در صورت عدم دستیابی به ریتم سینوسی در یک زمان منطقی مصرف کینیدین باید قطع شود

-درمان با کینیدین باید در بیمارستان شروع شود و بیمار نیز باید به مدت ۲ تا ۳ روز تحت مراقبت شدید باشد

توصیه های دارویی کینیدین

-دوره درمان با این دارو باید کامل شود
-این دارو نباید بیش از مقدار تجویز شده مصرف شود
-در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو طی ۲ ساعت آن نوبت باید مصرف شود در غیر این صورت از مصرف نوبت فراموش شده و دو برابر کردن مقدار مصرف بعدی خودداری شود
-احتمال غش کردن با مصرف این دارو وجود دارد. بنابر این تا ۲ ساعت پس از مصرف کینیدین از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری کامل دارد پرهیز شود.