لوراسیدون Lurasidone

لوراسیدون یا لورازیدون چیست؟
لورازیدون از داروهای اعصاب و روان  می باشد که در درمان شیزوفرنی در نوجوانان و بزرگسالان تجویز می شود. 
همچنین در افراد بالای ده سال با اختلال دوقطبی نیز برای بهبود مرحله ی افسردگی این بیماری، قابل تجویز است.
البته ممکن است لورازیدون به تشخیص پزشک، با دلایل دیگری برای بیمار تجویز شده باشد.

پیش از مصرف لوراسیدون
-چنانچه بیمار سابقه‌ی حساسیت به این دارو یا هر دارو، مکمل و غذایی را دارد، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید و علائم حساسیت را شرح دهید.
-چنانچه بیمار مصرف‌کننده‌ی داروهای آواسیمایب، کاربامازپین، کلاریترومایسین، کتوکونازول، میبفرادیل، فنی‌تویین، ریفامپین، ریتوناویر،وریکونازول و St John’s wort(در بسیاری از مکمل‌های دارویی وجود دارد.) می باشد، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.(توجه کنید که این لیست کامل داروهایی که با لورازیدون تداخل جدی دارند نیست و لازم است تداخل همه ی داروهای مصرفی بیمار با لورازیدون توسط پزشک یا داروساز چک شود.) 
-از شروع، تغییر مقدار مصرف و قطع ناگهانی لورازیدون بدون نظر پزشک جداً خودداری کنید.

نحوه ی مصرف لوراسیدون
-مصرف دارو را در زمان مشخصی از روز و به صورت منظم دقیقاً طبق دستورات پزشک و‌داروساز  ادامه دهید.
-معمولا درمان با دوز کم آغاز می شود و بعد از چند نوبت نیاز به تغییر مقدار مصرف می باشد. تغییرات لازم را دقیقاً طبق دستور پزشک و‌داروساز اعمال کنید و از کم یا زیاد نمودن مقدار مصرف بدون نظر پزشک جداً خودداری نمایید.(خصوصاً در اطفال، سالمندان و بیماران با نارسایی کبدی و کلیوی)

-توصیه می شود جهت جذب بهتر، لورازیدون همراه با وعده ی غذایی اصلی که انرژی بیشتر از ۳۵۰کالری دارد، مصرف شود.
-مصرف لورازیدون در هنگام عصر به کاهش بروز عوارض دارویی کمک می نماید.
-طبق توصیه ی کارخانه‌ی سازنده از نصف کردن و خرد کردن  قرص ها خودداری نمایید.
-از مصرف همزمان لورازیدون با گریپ‌فروت یا آب گریپ‌فروت خودداری نمایید.
-در صورت فراموشی یک نوبت مصرف، به محض یادآوری دارو را همراه با غذا مصرف کنید مگر اینکه به زمان مصرف بعدی نزدیک شده باشید. در این صورت از مصرف نوبت فراموش شده صرف نظر کنید و نوبت بعدی را طبق روال سابق مصرف کنید و از دوبرابر نمودن مقدار مصرف در یک وعده بپرهیزید.

توصیه های دارویی در مدت مصرف لوراسیدون:
-در مدت درمان با لوراسیدون، در صورت اقدام به هر پروسه ی درمانی، زیبایی یا مراقبتی، درمانگر خود (شامل پرستار، پزشک، داروساز، دندانپزشک و پزشک) را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.
-از رانندگی و انجام کارهایی که نیاز به دقت و احتیاط دارند، از زمان مصرف تا زمانی که اثرات خواب آوری و گیجی دارو باقی است، خودداری نمایید.
(اگر بیمار کودک است، دوچرخه سواری، موتورسواری، ورزش های پرتنش یا کار با ابزارهایی مانند قیچی، اره، اسکوتربرقی، ماشین‌ها یا وسایل موتوردار و موارد مشابه شامل این کارها می شوند.)
-به علت افت فشار در تغییر وضعیت در مدت درمان با این دارو،  احتمال دارد هنگام بلند شدن از جا و ایستادن ، احساس سرگیجه یا عدم تعادل داشته باشید. برای پیشگیری از این عارضه، از تغییر وضعیت ناگهانی خودداری کنید و هنگام تغییر وضعیت از حالت خوابیده به ایستاده، ابتدا چند دقیقه بنشینید بعد بلند شوید و راه بروید.همچنین در پایین آمدن از پله ها احتیاط بیشتری داشته باشید.
-انجام آزمایش خون جهت پیگیری روند درمان و بررسی عوارض جانبی دارو، به صورت منظم و دوره ای در مصرف کنندگان این دارو ضروری می‌باشد.
-در مدت درمان با لورازیدون، احتمال افزایش قند و کلسترول خون وجود دارد و لازم است توصیه های لازم در این مورد را از پزشک خود دریافت کنید.
-اندازه گیری میزان قندخون به روش و تعداد دفعاتی که پزشک توصیه می کند، ضروری می باشد.
-از آنجا که مصرف این دارو می تواند موجب افزایش وزن قابل توجه در بیمار شود، حتماً در مدت درمان رژیم غذایی و تحرک مناسب شرایط جسمی خود داشته باشید و توصیه های لازم را از پزشک دریافت کنید.
-در مدت درمان با لورازیدون از مصرف گریپ‌فروت، آب گریپ‌فروت و فرآورده های حاوی این میوه خودداری نمایید.
-از مصرف فرآورده‌های الکلی در مورد مصرف این دارو اجتناب کنید.
-پیش از مصرف هر ماده ی مخدر، حتی فرآورده های دارویی حاوی کانابیس، یا هر داروی نسخه ای یا غیر نسخه ای  که عملکرد مغزی را تغییر می دهد، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید.
-مصرف لوراسیدون می تواند منجر به اختلال در تنظیم دمای بدن شود. به همین خاطر ممکن است بدن شما در تشخیص تغییرات دمایی زیاد، کند عمل کند. لذا در مدت درمان با لورازیدون از فعالیت و حضور طولانی در هوای گرم خودداری کنید و در شرایط گرم، آب و مایعات به مقدار کافی مصرف نمایید.
-احساس سرگیجه، خواب آلودگی و عدم تعادل با مصرف این دارو محتمل است به همین خاطر لازم‌است بیمار در حرکات و فعالیت های خود احتیاط بیشتری داشته باشد.
-افت گلبول‌های سفید خون ممکن است اتفاق بیفتد که بدن را مستعد درگیری با عفونت‌ها می کند. به همین خاطر لازم است در مدت درمان، بهداشت فردی را بیشتر رعایت نمایید و در مواجهه با افراد بیمار(فرد با علائم عفونت، تب و سرماخوردگی) بسیار احتیاط کنید. همچنین در صورت بروز علایم عفونت (تب، لرز یا گلودرد و…) حتماً به پزشک مراجعه کنید و از خوددرمانی بپرهیزید.
-در افراد سالمند که همزمان زوال عقل و اختلال ذهنی دارند، مصرف این دارو خطر بروز سکته های مغزی را افزایش می دهد که گاهی می تواند کشنده باشد. به همین خاطر مصرف لورازیدون جهت درمان این گروه بیماران تایید نشده است.
-در سنین بالای ۶۵سال، در صورت درمان با لورازیدون، نیاز به احتیاط و مراقبت بیشتری می باشد.همچنین احتمال بروز این عوارض در سنین بالا بیشتر می‌باشد.

-در مدت درمان(خصوصاً در ابتدای درمان) ممکن است علائم رفتاری بیمار بدتر شود یا افکار غیرمعمول در مورد خودکشی و کارهای خطرناک داشته باشد.به همین خاطر لازم است مراقبت بیشتری از بیمار داشته باشید و از  تنها گذاشتن یا قرار گرفتن  او در موقعیت‌های خطرناک و تصمیم‌گیری‌های جدی اجتناب کنید.(خصوصاً کودکان و نوجوانان و سالمندان)
-ممکن است چند هفته یا چندماه طول بکشد تا اثرات مطلوب درمان در بیمار مشاهده شود. این امر طبیعی است پس در این مدت صبور باشید و از قطع دارو‌یا تغییر مقدار مصرف بدون نظر پزشک جداً خودداری نمایید.

-چنانچه باردار یا شیرده می باشید یا تصمیم به بارداری دارید، حتماً پزشک را در جریان قرار دهید تا اقدامات لازم را انجام‌دهد.
-تصمیم به درمان با این دارو در دوران بارداری و شیردهی حتماً با توجه به ارزیابی پزشک از میزان منفعتی که بیمار می برد نسبت به میزان خطرات احتمالی که برای مادر و جنین دارد، گرفته می شود. مصرف لورازیدون در سه ماهه سوم‌بارداری می تواند نوزاد را درگیر عوارض دارویی نماید.

عوارض جدی لوراسیدون
در صورت مشاهده ی این علائم، حتماً با پزشک یا مرکز درمانی تماس بگیرید:
-علائم حساسیت به دارو مانند لکه‌های قرمز پوستی و کهیر همراه با خارش و پوسته‌ریزی همراه یا بدون تب، تنگی نفس، خس‌خس سینه، احساس فشار در قفسه سینه و گلو، اختلال در تکلم و بلع، گرفتگی غیرطبیعی صدا،‌ التهاب صورت، گلو،لب‌ها و دهان
-علائم افزایش قندخون مانند گیجی، خواب‌آلودگی شدید، عطش، گرسنگی شدید، تکرر ادرار، گرگرفتگی، تنفس سریع یا استشمام بوی میوه یا الکل در نفس بیمار
-سرگیجه ی شدید یا ازحال رفتن
-ضربان قلب نامنظم( خیلی کند یا خیلی سریع یا ریتم نامنظم)
-لرزش، اختلالات حرکتی یا سفت شدن ناگهانی در حرکت
-ریختن بزاق بیرون از دهان
-تشنج
-عدم تمرکز
-اختلال در بلع
-افزایش سایز سینه (خصوصاً در آقایان)، داشتن ترشحات پستان، اختلال نعوظ در آقایان یا اختلال در چرخه‌ی قاعدگی خانم‌ها
-یک عارضه ی نادر اما بدخیم در رابطه با این دارو ممکن است رخ دهد که به آن سندرم نورولپتیک بدخیم گفته می شود. برای جلوگیری از عوارض این سندرم، لازم است در صورت مشاهده‌ی هرگونه تب همراه با گرفتگی یا سفت شدن ماهیچه، سرگیجه، سردرد بسیارشدید، گیجی، تغییرات در خلق و خو و تفکر، تپش قلب یا تعریق غیرطبیعی سریعاً به پزشک مراجعه شود.
-در برخی بیماران مصرف کننده‌ی این دارو ممکن است مشکل ماهیچه ای شدیدی ایجاد شود. این عارضه‌ممکن است تا مدتی پس از قطع دارو‌ برطرف شود. احتمال بروز این عارضه در افراد دیابتی ، سالمندان(خصوصاً خانم‌های سالمند)، مصرف کنندگان لورازیدون به مدت طولانی یا با دوز بالا، بیشتر است. (اگرچه در مصرف با دوز پایین و مدت زمان کم‌نیز اتفاق می افتد.)
برای جلوگیری از تبعات این عارضه در صورت مشاهده ی مشکل در کنترل حرکات یا بروز حرکات غیرطبیعی در زبان، صورت، دهان یا فک، جمع کردن لب‌ها یا حالت جویدن مداوم، حتماً به پزشک مراجعه نمایید.

عوارض شایع لوراسیدون
سرگیجه، خواب‌آلودگی، خستگی یا ضعف، بی‌قراری، دلپیچه، استفراغ، تهوع، مشکلات خواب، احساس اضطراب یا هیجان، اسهال، خشکی دهان، افزایش وزن، آبریزش بینی

شرایط نگهداری لوراسیدون

دارو‌ ا در دمای اتاق(۲۵درجه سانتی گراد)یا محدوده دمایی ۱۵تا۳۰درجه سانتی‌گراد ، در جای خشک و خنک و دور از دسترس اطفال نگهداری کنید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف لوراسیدون

لوراسیدون از داروهای نسل دوم ضدسایکوز می باشد. که در درمان شیزوفرنی در نوجوانان و بزرگسالان تجویز می شود.
همچنین لورازیدون در فاز افسردگی بیماران دوقطبی(bipolar I disorder, acute depressive) در بزرگسالان و اطفال ده تا هفده سال به تنهایی یا در ترکیب با والپرووات یا لیتیم قابل تجویز است.

این دارو به صورت قرص خوراکی ۲۰،۴۰،۶۰،۸۰و۱۲۰ میلیگرمی در بازار دارویی موجود می باشد.

مکانیسم اثر لوراسیدون

مکانیسم دقیق این دارو‌ نامشخص است. با این حال لورازیدون اثرات آنتاگونیستی بر روی برخی گیرنده‌ها از جمله گیرنده‌های دوپامین D2 و گیرنده‌های سروتونین 5-HT2A و 5-HT7 دارد.
همچنین پارشیال آگونیست گیرنده ی 5-HT1A می باشد.
علاوه بر اثر آنتاگونیستی دوپامین و سروتونین(مکانیسم کلاسیک نورولپتیک) به نظر می رسد که در بهبود علائم منفی سایکوز و کاهش عوارض اکستراپیرامیدال، بهتر از داروهای ضدسایکوز تیپیکال عمل می کند.

فارماکوکینتیک لوراسیدون

متابولیسم: متابولیسم اولیه کبدی و از طریق سیستمCYP450 می باشد: (سوبسترای cyp3A4 است.)دو متابولیت فعال و دو متابولیت غیر فعال دارد.
اتصال به پروتئین :۹۹درصد
دفع: ۸۰درصد مدفوع، ۹درصد ادرار
پیک اثر: ۱تا۳ساعت
نیمه عمر: ۱۸ساعت

عوارض جانبی لوراسیدون

عوارض شایع:
خواب آلودگی، آکاتزیا، تهوع، عوارض اکستراپیرامیدال، استفراغ، اسهال، سوهاضمه، هایپرپرولاکتینمی، آژیتاسیون، اضطراب، افزایش وزن، دیستونی، سرگیجه، خستگی، کمردرد، بیقراری، افزایش کراتین، خشکی دهان، درد دهانی-حلقی، اختلال در تنظیم دمای بدن

عوارض جدی:
آنژیوادم، سکته مغزی، سندرم نورولپتیک بدخیم، تاردیو دیسکینزیا، هایپرگلیسمی، دیابت نوع دو، لوکوپنی، نوتروپنی، آگرانولوسیتوز، افت فشار وضعیتی، سنکوپ، افزایش موجQT، تشنج، هایپرترمی، افکارخودکشی، هایپومانیا، مانیا، اختلال در بلع(شدید)،پریاپیسم یا نعوذ دردناک(اطفال)

تداخلات دارویی لوراسیدون

مکانیسم کلی تداخلات:
سوبسترای BCRP/ABCG2, CYP3A4 (major)
‏Inhibits CYP3A4 (weak)

منع مصرف همزمان(کنترا اندیکه):
-مهارکننده‌های قوی CYP3A4 (مانند کتوکونازول، کلاریترومایسین، ریتوناویر، وریکونازول، میبفرادیل،
-القا کننده‌های CYP3A4 (مانند ریفامپین، آواسیمایب،فنی توئین، کاربامازپین، St. John’s wort)

آمیسولپراید، آزلاستین(نازال)بروموپراید(نازال)، برومپریدول، کابرگولین، فکسینیدازول، فوزیدیک اسید، آب گریپفروت، کراتوم، متوکلوپرامید، اُلُپاتادین،(نازال)، اُرفنادرین، اکسممازین، پارالدهید، پیموزاید، پیریبدیل، سولپیراید، تالیدوماید

افزایش اثرداروها توسط لورازیدون:
الکل(اتیل)، آلپرازولام، آمیفامپریدین، بلونانسرین، برگزانولون، بوپرنورفین، فرآورده های حاوی کانابینوئید، داروهای سرکوب کننده سیستم اعصاب مرکزی، سیکلوسپورین(سیستمیک)، متیل فنیدات، دفتیلاید، فینرنون، فلیبانسرین، فلوناریزین، فلونیترازپام، یوهکزول، یومپرول، یوپامیدول، ایکسابپیلون، لمبورکسانت، لومیتاپاید، میکوئیتازین، متوتریمپرازین، متیروزین، میدازولام، نیمودیپین، آگونیست‌های اپیوئید، ارفنادرین، فرآورده‌های نمک اکسی بات، اکسی کدون، پارالدهید، پیموزاید، روپگ اینترفرون Alfa-2b، عوامل سروتونرژیک(ریسک بالا)، سیمواستاتین، سیرولیموس(کانونشنال و پروتئین باند)،سولپیراید، سوورکسانت، تاکرولیموس(سیستمیک)، تالیدوماید، تریازولام، اوبروگپانت، زولپیدم

داروهایی که سطح خونی لورازیدون را بالا می برند:
مهارکننده‌های استیل کولین استراز(مرکزی)، آلیزاپراید، آمیسولپراید(خوراکی)، آتازاناویر، آزلاستین(نازال)، عوامل کاهنده فشار خون، بریمونیدین(موضعی)، بروموپراید، برومپریدول، بوپروپیون، کلرمتیازول، کلرفنزین کاربامات، کلوفازیمین، مهارکننده‌های CYP3A4(متوسط و قوی)، داریدورکسانت، دوتترابنازین، متیل فنیدات، دیفلیکفالین، دایمتیکون(موضعی)، دوکسیلامین، دروپریدول، اردافیتینیب، اسکتامین، فکسینیدازول، فوزیدیک اسید، آب گریپ فروت، هیدروکسی زین، کاوا کاوا، کراتوم، لیتیوم، لوفکسیدین، منیزیم سولفات، متوتریمپرازین، متوکلوپرامید، متی روزین، مینوسایکلین، اُلُپاتادین(نازال)، اُکسُممازین، پرامپانل، روفیناماید، عوامل سروتونرژیک(ریسک بالا)، تترابنازین، تری مپرازین، والرین

کاهش اثرات داروها توسط لورازیدون:
آمفتامین‌ها، داروهای ضد دیابت، ضد پارکینسون(آگونیست دوپامین)، گوآنتیدین، پیریبدیل، کوئیناگولاید

داروهایی که سطح لورازیدون را کاهش می دهند:
کابرگولین، القاکننده‌های CYP3A4(متوسط و قوی)، ادرافیتینیب، ایووسیدنیب، لیتیم، پیریبدیل، St John’s Wort

تداخلات ماژور:
آبیراترون، آمپرناویر، اپرپیتانت، آتازاناویر، بلزوتیفان، بوپرنورفین، سرتینیب، سیپروفلوکساسین، کریزوتینیب، دلاویریدین، دیلتیازم، اریترومایسین، فدراتینیب، فکسینیدازول، فلوکونازول، فوس امپرناویر، فوس اپرپیتانت، فوس نتوپیتانت، ایماتینیب، ایووسیدنیب، لاروترستینیب، لفامولین، لترموویر، لرلاتینیب، لوماکافتور، متادون، پاکریتینیب، رمی فنتانیل، وراپامیل

تداخلات متوسط:
آپالوتامید، بوسنتان، کابرگولین، کلونیدین، دگزامتازون، افاویرنز، اتراویرین، انواع انسولین، مدافینیل، نفسیلین، نویراپین، اکس کاربازپین، فنوباربیتال، پردنیزون

تداخل با غذا:
جذب لورازیدون همراه با غذا(با انرژی بیش از ۳۵۰کالری) افزایش می یابد.
غلظت سرمی لورازیدون در صورت مصرف همزمان با آب گریپ فروت یا گریپ فروت افزایش می یابد.(منع مصرف همزمان)

هشدار ها لوراسیدون

هشدارها:
-لورازیدون جهت درمان سایکوز ناشی از دمانس مناسب نمی باشد. مصرف این دارو در افراد مسن مبتلا به زوال عقل یا دمانس، خطر مرگ و میر را افزایش می دهد.

-مصرف این دارو با خطر افزایش خودکشی در کودکان ،نوجوانان و جوانان کم سنی که مبتلا به افسردگی ماژور یا سایر بیماری های روانی هستند، همراه است.در نتیجه لازم است پیش از تجویز این دارو میزان خطر و فایده ای که برای بیمار به همراه دارد، ارزیابی گردد. طبق مقالات ریسک خودکشی در ۲۴تا۶۵سالگی کمی کاهش می یابد و مجدداً در سنین بالای ۶۵ سال با افزایش خطر خودکشی مواجه هستیم.
در نتیجه لازم است درمان با دوزهای پایین شروع شود و کلیه ی بیماران مصرف کننده ی این دارو، از لحاظ افکار و رفتار خطرناک تحت ارزیابی قرار بگیرند و همچنین به خانواده و همراهان بیمار آموزش های لازم جهت آگاهی از این موارد و اقدامات لازم در صورت بروز رفتارهای غیرمعمول داده شود.
-با وجود اینکه لورازیدون در مقایسه با سایر داروهای ضد سایکوز اثر کمتری بر روی موج QT دارد، در مورد عوارض قلبی احتمالی(ضربان قلب غیر طبیعی و…) توضیحات لازم به بیمار داده شود.
-از آنجا که احتمال بروز دیسکرازی خونی (لوکوپنی، نوتروپنی و آگرانولوسیتوز گاهاً کشنده) با داروهای ضدسایکوز وجود دارد، شمارش افتراقی سلول های خونی به صورت منظم و دوره ای انجام شود و در صورت مشاهده ی اولین علائم دیسکرازی یا تعداد نوتروفیل <1,000/mm3 درمان قطع شود.
-به دلیل اینکه در مدت درمان با این دارو بیمار دچار اختلال در تنظیم دمای بدن می شود، توضیحات لازم درباره احتیاط در این زمینه از جمله خودداری از فعالیت بدنی شدید، مواجهه با گرما، دهیدراسیون بدن و خودداری از مصرف همزمان با داروهایی که اثرات آنتی کولینرژیک دارند، داده شود.

منع مصرف:
سابقه حساسیت به این دارو یا سایر داروها و ترکیبات مشابه

موارد احتیاط:
-افراد مسن، مبتلایان به سایکوز مرتبط با دمانس ، دمانس مرتبط با اجسام لویی، پارکینسون، تشنج
-سابقه یا ابتلا به بیماری قلبی عروقی، بیماری‌های عروق مغزی، اختلالات الکترولیت، افزایش QT(مادرزادی یا سابقه خانوادگی)،تورساد دی پوینت، آریتمی بطنی، برادی کاردی،سکته قلبی اخیر، نارسایی احتقانی قلب، افت فشارخون، هایپوولمی
-مبتلایان به دیابت نوع دو،افراد در خطر ابتلا به دیابت نوع دو
-در صورت وجود لکوپنی، نوتروپنی(وابسته یا غیر وابسته به دارو)
-نارسایی کبدی (Child-Pugh Class B or C )
‏-CrCl <50
-افراد با دهیدراسیون شدید و ساکن محیط بسیار گرم
-افراد مصرف کننده داروهای سرکوب‌کننده‌ی سیستم عصبی، آرامبخش و الکل
-افراد با سابقه اقدام به خودکشی یا دارای افکار خودکشی
-افراد در خطر آسپیراسیون پنومونی
-سابقه ی سندرم بدخیم نورولپتیک

توصیه های دارویی لوراسیدون

-این دارو نیاز به تنظیم دوز با توجه به CrCl برای بیماران کلیوی دارد.
-لورازیدون نیاز به تنظیم دوز با توجه به Child-Pugh Class برای بیماران کبدی دارد.
-بیمار به لحاظ بروز عوارض اکستراپیرامیدال، ۴هفته پس از شروع درمان و‌سپس به صورت دوره ای ارزیابی شود تا اقدامات لازم جهت تنظیم دوز مجدد انجام شود.
-توصیه می شود جهت جذب بهتر، لورازیدون همراه با وعده ی غذایی اصلی که انرژی بیشتر از ۳۵۰کالری دارد، مصرف شود.
-در ترکیب درمان همراه با لیتیم یا والپرووات مصرف روزانه‌ای بالاتر از ٨٠میلیگرم ، به ندرت موثرتر از درمان بیمار با لورازیدون به صورت تک دارویی بوده است.
-به دلیل مطالعات انسانی محدود، تجویز در دوران بارداری و شیردهی (به ویژه در سه ماهه سوم)با توجه به ارزیابی خطر و فایده ی دارو برای مادر و جنین انجام شود.احتمال بروز عوارض اکستراپیرامیدال و سندرم ترک در نوزاد بر اساس مطالعات بر روی سایر داروهای ضدسایکوز مشابه، وجود دارد.
براساس مطالعات حیوانی، خطر تراتوژنیسیته یا سمیت کشنده برای جنین گزارش نشده است.
-سطح کراتین و CBC در ابتدای درمان با لورازیدون و سپس به صورت دوره ای اندازه گیری شود.
-علائم افت فشار وضعیتی و اقدامت لازم جهت جلوگیری از آن به بیمار آموزش داده شود.
-پروفایل چربی، قندخون ناشتا و A1C بیمار ۱۲ هفته پس از شروع درمان و‌سپس به صورت سالانه چک شود.
-لازم است به بیمار (یا همراهان)توصیه شود که در مدت درمان با این دارو، مراقب افزایش وزن خود باشد.(به ویژه در کودکان و نوجوانان)
-شاخص توده ی بدنی(BMI)بیمار ۸الی ۱۲هفته پس از شروع درمان و سه ماه پس از هر تغییر دوز محاسبه شود.همچنین دور شکم بیمار (خصوصا در افراد با ریسک بیماری های متابولیک)در ابتدای درمان و‌سپس به صورت سالانه اندازه گیری شود.

-در مورد افکار خودکشی و غیر طبیعی و تشدید علائم در ابتدای درمان به همراهان بیمار آموزش های لازم داده شود.
-به بیمار و همراهانش در مورد عدم تغییر دوز مصرفی و قطع ناگهانی توضیح داده شود. همچنین در صورت نیاز به تغییر دارو یا قطع آن، دستورات لازم جهت تیتراسیون دارو و شروع داروی جدید به بیمار و همراهانش داده شود.
-علائم افزایش پرولاکتین، در هر ویزیت ارزیابی شود(تغییرات سیکل قاعدگی و میل جنسی، ژنیکوماستی، گالاکتوره و اختلالات نعوذ در آقایان) و در صورت مشاهده ی علائم، سطح پرولاکتین خون را چک شود.
-لازم است علائم‌حیاتی(فشار خون، دما، افت فشاروضعیتی، نبض، علائم عفونت) سه تا چهار هفته پس از شروع درمان و پس از گذشت ۴هفته از هر تنظیم دوز، چک شود.