فلوکونازول Fluconazole

فلوکونازول
 انواع مختلفی از قارچ ها می توانند روی پوست انسان زندگی کنند.با این وجود، برخی از آنها می‌توانند در سطح بدن رشد و تکثیر یابند و عفونت های پوستی،دهانی و واژینال را ایجاد نمایند.
شایع‌ترین گروه قارچ ها که بیشتر موجب عفونت های پوستی می‌شوند، گروه تینه آ می باشد. نوع دیگر از عفونت قارچی شایع دهانی  و واژینال نیز thrush یا برفک می باشد که از رشد بی‌رویه ی مخمر ها(گروهی از قارچها به نام کاندیدا) ایجاد می‌شود.ابتلا به عفونتهای قارچی در داخل بدن نیز ممکن است رخ دهد.

ویال اگزوفلوکان محصول شرکت داروسازی تهران شیمی

 در صورتی که سیستم ایمنی فرد به هر دلیلی ضعیف باشد، ابتلا به عفونتهای داخلی قارچی بیشتر می شود. به طور مثال افرادی که تحت شیمی درمانی قرار می‌گیرند،مصرف کنندگان داروهای تضعیف کننده ی سیستم ایمنی (همچون کورتیکو استروئیدها و داروهای تسکین‌دهنده دردهای روماتیسمی) و مبتلایان به بیماری هایی نظیر ایدز در معرض خطر عفونت های قارچی داخلی جدی‌تری می باشند.
ممکن است فلوکونازول جهت درمان، پیشگیری و کنترل عفونت های قارچی (به طور مثال در افرادی که تحت پیوند مغز استخوان قرار می‌گیرند) برای شما تجویز شود.این دارو با از بین بردن انواعی از مخمر ها و قارچ ها به برطرف کردن عفونت کمک می نماید.

پیش از شروع مصرف فلوکونازول
– در صورت بارداری یا شیردهی حتماً پزشکی را در جریان قرار دهید.
-در صورت ابتلا یا سابقه ی ابتلا به اختلالات قلبی و ضربان قلب نامنظم، پزشک را در جریان قرار دهید.
 -ابتلا به هرگونه نارسایی کبدی،کلیوی و بیماری خونی ارثی پورفیری را به پزشک اطلاع دهید .
-لیست کاملی از کلیه ی داروهای نسخه ای و بدون نسخه،مکمل ها و فرآورده های گیاهی مصرفی خود تهیه نمایید و در اختیار پزشک و داروساز قرار دهید. زیرا مصرف فلوکونازول با برخی داروها تداخل دارد.
-سابقه ی حساسیت به این دارو یا سایر داروها را به پزشک اطلاع دهید.

نحوه ی صحیح مصرف فلوکونازول
-کپسول فلوکونازول با دوره‌ای مصرفی متفاوتی (کپسول۵۰،١٠٠، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی گرم)موجود می باشد.لذا حتماً پیش از تحویل گرفتن دارو، اطمینان حاصل کنید که دقیقاً دوز تجویز شده توسط پزشک را دریافت نموده اید.پزشک بر اساس نوع عفونت قارچی و شرایط شما دوز مناسب را تجویز می نماید.
 -دارو را دقیقا طبق دستور پزشک مصرف نمایید. فلوکونازول را در هر زمانی از روز می توانید مصرف کنید (قبل یا پس از غذا).کپسول را به صورت کامل همراه یک لیوان آب ببلعید.
– برخی عفونت‌ها نظیر عفونت واژینال خفیف می تواند با مصرف یک نوبت کپسول ۱۵۰ میلی گرم درمان شود.درحالیکه سایر عفونت‌ها نیاز به دوره های درمانی متفاوتی دارند که ممکن است هفته ها و ماهها به طول بیانجامد.پس چنانچه این دارو برای یک دوره درمانی برای شما تجویز گردیده است، مصرف دارو را تا زمانی که پزشک تعیین نموده است، تا پایان دوره ادامه دهید.
-کپسول فلوکونازول معمولاً یک بار در روز تجویز می گردد چنانچه یک نوبت مصرف دارو را فراموش نمودید، به محض یادآوری آن را مصرف نمایید. چنانچه مصرف دارو را یک روز کامل فراموش کردید، نوبت فراموش شده را مصرف ننموده و نوبت های بعدی را طبق روال سابق مصرف نمایید. از دو برابر نمودن مقدار مصرف در یک نوبت خودداری نمایید.

توصیه ها
-در مدت درمان با این دارو تحت نظر پزشک باشید تا وضعیت بهبودی شما مورد ارزیابی قرار گیرد.
-چنانچه دوره درمان با فلوکونازول طولانی بود (بیش از یک ماه)، پیش از شروع مصرف و سپس به صورت منظم و دوره ای در مدت درمان انجام 
آزمایشات لازم جهت بررسی عملکرد کلیه ها و کبد الزامی است .
-پیش از خرید هر گونه دارو از داروخانه حتماً دارو ساز را در جریان مصرف فلوکونازول قرار دهید. 
-چنانچه علائم عفونت پس از مدتی مصرف دارو بهبود نیافت مجدداً به پزشک مراجعه کنید. ممکن است عفونت شما از نوع پیچیده تر باشد که نیاز به درمان متفاوت داشته باشد.
-شیردهی در مدت درمان با این دارو توصیه نمی شود.
– دوره درمان را طبق نظر پزشک کامل نمایید و در صورت احساس بهبودی از رها نمودن درمان خودداری کنید.این کار می‌تواند موجب مقاوم تر شدن عفونت و عود مجدد آن گردد.
– این دارو می تواند اثر داروهای کاهنده ی قند خون مانند گلی بنکلامید، گلیبوراید و… را افزایش دهد. لذا چنانچه مصرف کننده این داروها هستید،بیشتر از قبل به علائم افت قند خون توجه نمایید (تپش قلب، بیقراری، لرزش و عرق سرد می تواند از علائم افت قند خون باشد.) و اقدامات لازم را انجام دهید.
– مصرف همزمان فلوکونازول با داروی سیزاپراید به دلیل احتمال ایجاد ضربان قلب نامنظم که می‌تواند خطرناک باشد، ممنوع است.
-مصرف فلوکونازول می‌تواند موجب برخی تغییرات در نتایج آزمایشات خون شود. لذا حتماً پیش از انجام آزمایش پزشک را در جریان مصرف فلوکونازول قرار دهید.

عوارض ناخواسته دارویی فلوکونازول
–در صورت احساس تهوع، استفراغ، معده درد یا اسهال، دارو را همراه یک وعده غذای سبک مصرف نمایید و مایعات به مقدار کافی مصرف کنید.
-سردرد می‌تواند از عوارض مصرف این دارو باشد که با مصرف مایعات و آب به مقدار کافی می توانید از شدت آن بکاهید. در صورت نیاز می توانید با داروساز جهت تهیه ی داروی ضد درد مناسب مشورت نمایید.
– چنانچه سردرد شدید و ادامه دار شد، به پزشک مراجعه کنید.
 -در صورت بروز لکه های قرمز پوستی به پزشک اطلاع دهید.

اطلاعات تخصصی

موارد مصرف فلوکونازول

فلوکونازول در درمان عفونت های قارچی دهان و حلق، مری، واژن و عفونت های سیستمیک ناشی از کاندیدا البیکنس و در درمان عفونت های قارچی پوست مصرف می شود. این دارو ممکن است به عنوان جایگزین آمفوتریسین در درمان عفونت های کریپتوکوکی نیز مصرف شود. فلوکونازول همچنین برای پیشگیری از عود مننژیت کریپتوکوکی در بیماران مبتلابه ایدز و پیشگیری از بروز عفونت های قارچی در بیماران تحت درمان با پرتو درمانی یا داروهای سیتوکسیک مصرف می شود .

مکانیسم اثر فلوکونازول

-جلوگیری از تشکیل غشای سلولی قارچ (مهار آنزیم لانوسترول14-آلفا-دمتیلاز وابسته به CYP450 قارچی، کاهش سنتز ارگوسترول که استرول حیاتی در غشای سلولی قارچ می باشد.)
با تجمع استرول های 14-آلفا-متیل در قارچ، باعث کاهش سنتز استرول های نرمال و حیاتی می شود.

فارماکوکینتیک فلوکونازول

جذب: کامل (عدم تاثیر غذا بر جذب)
فراهمی زیستی: خوراکی بیشتر از 90%
پیک سرمی: خوراکی 2-1 ساعت
اتصال به پروتئین: 12-11%
متابولیسم: کبدی جزئی
نیمه عمر:
نوزادان (26 تا 29 هفته) 73.6-46.6 ساعت (با افزایش سن، نیمه عمر کاهش می یابد)
کودکان (9 ماه تا 15 ساله) 25-19.5 ساعت
بزرگسالان با فعالیت کلیوی نرمال 3 ساعت
سالمندان 46.2 ساعت
دفع: ادرار (80% به شکل تغییر نیافته)

منع مصرف فلوکونازول

در صورت ابتلای بیمار به عیب کار کبد یا پورفیری، این دارو نباید مصرف شود.

عوارض جانبی فلوکونازول

عوارض شایع (%10<):
سیستم اعصاب مرکزی: سردرد
عوارض نسبتا شایع (%10-1):
سیستم اعصاب مرکزی: سرگیجه
پوستی: راش پوستی
گوارشی: تهوع، درد شکمی، استفراغ، اسهال، اختلال چشایی، سوء هاضمه
سایر عوارض (درصد نامشخص):
کبدی: هپاتیت فولمینانت، هپاتیت، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز، افزایش سطح سرمی آسپارتات آمینوترانسفراز، افزایش سطح ترانس آمیناز، یرقان

تداخلات دارویی فلوکونازول

*مشخصات کلی تداخلات:
– مهار کننده ی CYP2C9 (متوسط)
– مهار کننده ی CYP2C19 (قوی)
– مهار کننده ی CYP3A4 (متوسط)
– مهارکننده ی UGT2B7
– افزایش فاصله QT (بسته به شرایط)

تداخلات رده X (پرهیز):
آپرپیتانت، آستمیزول، آساناپرویر، بوسوتینیب، بودزوناید (سیستمیک)، سیزاپراید، کوبی متینیب، دمپریدون، انترکتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، فدراتینیب، فکسی نیدازول [INT]، فلیبانسرین، فوس آپرپیتانت، ایوابرادین، لمبورکسانت، لومیتاپید، لوماتپرون، میزولاستین، نالوکسگل، اوسپمیفن، پیموزاید، کینیدین، سیمپرویر، ساکارومایسس بولاردی، سیپونیمود، اولیپریستال، وریکونازول

کاهش اثرات داروها توسط فلوکونازول:
آمفوتریسین بی، کلوپیدوگرل، ایفوسفامید، لوزارتان، ساکارومایسس بولاردی

کاهش اثرات فلوکونازول توسط داروها:
اتراویرین، مشتقات ریفامپین

افزایش اثرات داروها توسط فلوکونازول:
آبماسیکلیب، آکالابروتینیب، آلفنتانیل، آمیودارون، آمی تریپتیلین، آملودیپین، آپیکسابان، آپرپیتانت، آریپیپرازول، آستمیزول، آساناپریویر، آتورواستاتین، آوانافیل، آواپریتینیب، آواترومبوپگ، آکسیتینیب، بنزهیدروکودون، بلونانسرین، بوسنتان، بوسوتینیب، برکس پیپرازول، بریگاتینیب، بروموکریپتین، بودزوناید (سیستمیک و موضعی)، بوسولفان، بلاک کننده های کانال کلسیم، کانابیدیول، کانابیس، کاربامازپین، کارودیلول، سریتینیب، سیلوستازول، سیزاپراید، سیتالوپرام، کلوبازام، کوبی متینیب، کدئین، کلشی سین، کریزوتینیب، سیکلوسپورین (سیستمیک)، سوبستراهای CYP2C19 (ریسک بالا با مهار کننده های آن)، سوبستراهای CYP2C9 (ریسک بالا با مهار کننده های آن)، سوبستراهای CYP3A4 (ریسک بالا با مهار کننده های آن)، دابیگاتران اتکسیلات، داپوکستین، داریفناسین، دفلازاکورت، دی کلرفنیرامین، دیکلوفناک (سیستمیک)، دمپریدون، دوکسوروبیسین (متداول)، درونابینول، دروندارون، التریپتان، الکساکافتور، تزاکافتور و ایواکافتور، الیگلوستات، انکورافنیب، انترکتینیب، اپلرنون، اردافیتینیب، اریترومایسین (سیستمیک)، مشتقات استروژن، اتراویرین، اورولیموس، فدراتینیب، فنتانیل، فلیبانسرین، فلوواستاتین، فوس اپرپیتانت، فوس فنی توئین، گوانفاسین، هالوپریدول، هیدروکودون، ایبروتینیب، ایماتینیب، ایوابرادین، ایواکافتور، ایووسیدنیب، لفامولین، لمبورکسانت، لرکانیدیپین، لزینوراد، لواملودیپین، لوومتادون، لومیتاپید، لورلاتینیب، لورنوکسیکام، لوواستاتین، لوماتپرون، لوراسیدون، ماسیتنتان، مانیدیپین، ملوکسیکام، مپریدین، متادون، میرودنافیل، میزولاستین، نالدمدین، نالفورافین، نالمفن، نالوکسگل، ناتگلینید، نراتینیب، نویراپین، نیمودیپین، اولاپاریب، اوسپمیفن، اوکسی کدون، پارکوکسیب، پکسی دارتینیب، فنی توئین، پیمکرولیموس، پیموزاید، پردنیزون، PPIs، ضد جنون های افزاینده ی فاصله ی QT (با خطر متوسط)، ضدآریتمی های کلاس IA افزاینده ی فاصله QT (بیشترین خطر)، ضد آریتمی های کلاسIII افزاینده ی فاصله QT (بیشترین خطر)، مهار کننده های کیناز افزاینده ی فاصله QT (ریسک بالا)، عوامل متفرقه افزاینده ی فاصله QT (ریسک بالا)، مهار کننده های متوسط و قوی CYP3A4 افزاینده ی فاصله QT (با خطر متوسط)، کوئتیاپین، کینیدین، راملتئون، رانولازین، مخمر قرمز برنج، مشتقات ریفامایسین، ریمگپنت، روپاتادین، روکسولیتینیب، سالمترول، ساکساگلیپتین، سلومتینیب، سیلدنافیل، سیلودوسین، سیمپرویر، سیمواستاتین، سیپونیمود، سیرولیموس، سونیدگیب، سولفونیل اوره ها، سوورکسانت، تاکرولیموس (سیستمیک)، تادالافیل، تامسولوسین، تازمتوستات، تلیترومایسین، تمسیرولیموس، ترفنادین، تتراهیدروکانابینول، تتراهیدروکانابینول و کانابیدیول، تزاکافتور و ایواکافتور، مشتقات تئوفیلین، تیکاگرلور، تیپراناویر، توفاسیتینیب، تولواپتان، تورسمید، ترابکتدین، تریازولام، آبروگپنت، اودنافیل، اولیپریستال، واردنافیل، ونتوکلاکس، ویلازودون، وین کریستین، ویندسین، آنتاگونیست های ویتامین کا، وریکونازول، وکسلوتور، زانوبروتینیب، زیدوودین، زوپیکلون، زوکلوپنتیکسول

افزایش اثرات فلوکونازول توسط داروها:
آمی سولپرید (تزریقی)، آمی تریپتیلین، سریتینیب، دمپریدون، انکورافنیب، انترکتینیب، اتراویرین، فکسینیدازول [INT]، ایووسیدنیب، متادون، اندانسترون، پنتامیدین (سیستمیک)، پیموزاید، ضد افسردگی های افزاینده ی فاصله QT (با خطر متوسط)، ضد آریتمی های کلاس IC افزاینده ی فاصله QT (با خطر متوسط)، ضد آریتمی های کلاسIII افزاینده ی فاصله QT (با بالاترین ریسک)، عوامل متفرقه افزاینده های فاصله QT (با خطر متوسط)، مهار کننده های کیناز افزاینده ی فاصله QT (با بالاترین ریسک)، آنتی بیوتیک های کینولون افزاینده ی فاصله QT (با خطر متوسط)

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

هشدار ها فلوکونازول

1- پیش از شروع درمان، نمونه کشت و گزارشات حساسیت بیمار به دارو بررسی شود.
2- سطح کراتینین در ابتدای درمان ارزیابی شود.
3- فعالیت کبدی (مانند ALT،AST و آلکالین فسفاتاز)، فعالیت کلیوی و سطح پتاسیم خون به صورت دوره ای ارزیابی گردد.
4- در صورتی که بیمار در حال مصرف داروهای طولانی کننده QT می باشد، الکتروکاردیوگرام پایش شود.
5- بیمار از نظر سمیت کبدی (یرقان)، مشکلات پوستی و درد های شکمی، طبق یک برنامه منظم پایش شود و به بیمار گوشزد شود که این علائم را به سرعت گزارش کند.