داروی آمیودارون چیست؟

نام انگلیسی دارو: Pacerone

نام تجاری دارو: Cordarone, Nexterone

آمیودارون نوعی داروی مشتق از بنزوفوران و ضد آریتمی است که معمولاً درشرایط مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. آمیودارون همچنین به عنوان محلول تزریق داخل وریدی (IV) وجود دارد که فقط توسط ارائه دهنده خدمات بهداشتی تجویز می‌شود. آمیودارون ممکن است به عنوان بخشی از درمان ترکیبی استفاده شود. این بدان معناست که شما باید آن را با داروهای دیگر مصرف کنید.

در داروباکس می‌توانید با بهترین پزشکان متخصص قلب و عروق در شهر خود آشنا شوید، با آنها به صورت تلفنی یا آنلاین مشورت کنید و همچنین برای دریافت نوبت ویزیت حضوری اقدام کنید.

کاربردهای داروی آمیودارون

در درمان انواع خاصی از ضربان قلب نامنظم جدی ( مانند فیبریلاسیون مداوم بطنی) استفاده می‌شود. همچنین برای بازگرداندن ریتم طبیعی قلب و حفظ ضربان قلب منظم و ثابت استفاده می‌شود. آمیودارون به عنوان داروی ضد آریتمی شناخته می‌شود. این عمل با مسدود کردن برخی از سیگنال های الکتریکی در قلب که می‌توانند ضربان قلب نامنظمی ایجاد کنند، کار می‌کند.

نحوه‌ی عملکرد

آمیودارون با کار در داخل سلول‌ها برای کنترل انقباضات عضلانی قلب، ضربان‌های غیر طبیعی قلب را درمان و پیشگیری می‌کند. این فعالیت به تنظیم ضربان قلب کمک می‌کند.

آمیودارون به تنظیم ضربان قلب کمک می‌کند و در درمان انواع خاصی از ضربان قلب نامنظم جدی کاربرد دارد.

نحوه‌ی مصرف و دوز مصرفی آمیودارون

فرم های مختلف دارو:

محلول تزریقی:

۵۰ میلی‌گرم در میلی‌لیتر
۱۵۰ میلی‌گرم در ۱۰۰ میلی‌لیتر
۳۶۰ میلی‌گرم در ۲۰۰ میلی‌لیتر

قرص آمیودارون:

۱۰۰ میلی‌گرم
۲۰۰ میلی‌گرم
۴۰۰ میلی‌گرم

تاکی کاردی بطنی مونومورف یا چند شکلی پایدار (حالتی از ضربان قلب بالا و نامنظم)

در ابتدا ۱۵۰میلی‌گرم IV (تزریق وریدی) در ۱۰ دقیقه
ممکن است هر ۱۰ دقیقه در صورت لزوم تکرار شود
سپس: ۱ میلی‌گرم در دقیقه IV به مدت ۶ ساعت
سپس: ۰٫۵ میلی‌گرم در دقیقه IV به مدت ۱۸ ساعت
بیش از ۲٫۲ گرم در ۲۴ ساعت نیست.
ملاحظات مربوط به دوز: با پرسنل مجرب در بیمارستان شروع کنید.

ACLS (احیاء قلبی ریوی پیشرفته)، فیبریلاسیون بطنی بدون نبض / تاکی کاردی بطنی :

۳۰۰ میلی‌گرم IV یا فشار داخل استخوانی بعد از دوز اپی نفرین در صورت عدم پاسخ اولیه به دفیبریلاسیون
دوز اولیه را با ۱۵۰ میلی‌گرم هر ۳تا۵ دقیقه IV ادامه دهید.

آریتمی‌های بطنی (ریتم غیرطبیعی قلب):

فرم خوراکی: ۸۰۰-۱۶۰۰ میلی‌گرم هرروز به مدت ۱-۳ هفته تا زمان پاسخ دادن.
به محض دستیابی به کنترل آریتمی کافی، دوز را به مدت ۱ ماه به ۶۰۰-۸۰۰ میلی‌گرم در روز کاهش دهید. سپس به دوز نگهدارنده کاهش دهید.
دوز نگهدارنده: ۴۰۰ میلی‌گرم هرروز

تبدیل به آمیودارون خوراکی پس از تجویز IV:

تزریق
تزریق ۱-۳ هفته تزریق وریدی: ۶۰۰-۸۰۰ میلی‌گرم در روز
تزریق> ۳ هفته تزریق وریدی: ۴۰۰ میلی‌گرم در روز

[alert btn_link=”https://doctoreto.com” btn_text=”مشاوره با پزشک”]توجه: مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد و به هیچ وجه جایگزین توصیه‌های پزشک نیست. برای مصرف دارو، آگاهی از عوارض جانبی، تداخل دارویی و موارد مرتبط دیگر لازم است حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.[/alert]

عوارض جانبی آمیودارون

آمیودارون می‌تواند عوارض جانبی خفیف یا جدی ایجاد کند. لیست زیر شامل برخی از عوارض جانبی کلیدی است که ممکن است هنگام مصرف این دارو رخ دهد. این لیست شامل تمام عوارض جانبی احتمالی نیست. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عوارض جانبی احتمالی، یا نکاتی در مورد چگونگی کنار آمدن با یک عارضه جانبی نگران‌کننده، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید. قرص خوراکی آمیودارون خواب آلودگی ایجاد نمی‌کند، اما می‌تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.

شایعترین عوارض جانبی

شایعترین عوارض جانبی که می تواند با قرص خوراکی آمیودارون رخ دهد شامل موارد زیر است:

حالت تهوع
استفراغ
خستگی
لرزش
عدم هماهنگی
یبوست
بی‌خوابی
سردرد
دل‌درد
کاهش میل جنسی یا عملکرد جنسی
حرکات غیرقابل کنترل یا غیرمعمول بدن

اگر این اثرات خفیف باشد، ممکن است طی چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر شدت آنها بیشتر است یا از بین نمی‌روند، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جانبی جدی:

در صورت بروز عوارض جانبی جدی، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. عوارض جانبی جدی و علائم آنها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

عکس‌العمل‌های آلرژیک:

بثورات پوستی
خارش
تورم لب ها، صورت یا زبان

مشکلات ریه:

تغییرات بینایی:

تاری دید
افزایش حساسیت به نور
مشکلات بینایی مانند دیدن هاله‌های آبی یا سبز (حلقه های اطراف اشیا)

مشکلات کبدی:

خستگی یا ضعف غیرمعمول
ادرار تیره
زردی پوست یا سفیدی چشم شما

مشکلات قلبی:

درد قفسه سینه
ضربان قلب سریع یا نامنظم
احساس سبکی سر یا ضعف
کاهش وزن یا افزایش وزن بدون دلیل

مشکلات معده:

خون‌ریزی معده
دل درد
حالت تهوع یا استفراغ

مشکلات تیروئید:

کاهش تحمل به گرما یا سرما
تعریق زیاد
ضعف
کاهش وزن یا افزایش وزن
موهای کم‌پشت
درد و تورم کیسه‌ی بیضه

آسیب عصبی:

درد
سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی در دست‌ها یا پاها
ضعف عضلانی
حرکات کنترل نشده
مشکل راه رفتن

واکنش‌های جدی پوستی:

رنگ پوست خاکستری آبی
آفتاب‌سوختگی شدید

برای اطلاعات بیشتر در مورد این دارو بهتر است از سرویس مشاوره دارویی داروباکس استفاده کنید.

موارد احتیاط و هشدار در مصرف آمیودارون

هشدار حساسیت به خورشید:

آمیودارون ممکن است باعث حساسیت بیشتر شما در برابر آفتاب شود. سعی کنید هنگام مصرف این دارو از آفتاب جلوگیری کنید.
اگر می‌دانید در معرض نور آفتاب هستید از کرم ضد آفتاب و لباس محافظ استفاده کنید. از چراغ‌های آفتاب یا تخت‌های برنزه استفاده نکنید.

خطر مشکلات بینایی:

در طول درمان با آمیودارون باید معاینات منظم چشم داشته باشید. آمیودارون ممکن است باعث ایجاد مشکلات بینایی شود، از جمله تاری دید، دیدن هاله های اطراف اشیا یا حساسیت به نور.
در صورت مشاهده هر یک از این عوارض باید با پزشک خود تماس بگیرید.

خطر مشکلات ریوی:

در برخی موارد، آمیودارون می‌تواند باعث آسیب ریه شود که می‌تواند کشنده باشد.
اگر قبلاً به بیماری ریوی مبتلا شده‌اید، ممکن است بیشتر در معرض خطر باشید.
در صورت مشاهده‌ی تنگی نفس، خس‌خس سینه، مشکل تنفس، درد قفسه سینه ،خلط خونی در هنگام مصرف این دارو، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.

هشدار تداخلات غذایی:

هنگام مصرف آمیودارون آب گریپ فروت نخورید. نوشیدن آب گریپ فروت هنگام مصرف این دارو ممکن است میزان آمیودارون را در بدن افزایش دهد.

هشدارها برای افرادی که دارای شرایط سلامتی خاصی هستند:

آمیودارون حاوی ید است و در کسانی‌که حساسیت به ید دارند منع مصرف دارد.
افرادی که نارسایی قلبی یا بیماری قلبی دارند: با احتیاط از آمیودارون استفاده کنید. چون ممکن است انقباضات قلب شما را ضعیف کرده و ضربان قلب شما را کم کند.

در صورت داشتن شرایط قلبی زیراز آمیودارون استفاده نکنید:

اختلال در عملکرد غدد سینوسی شدید با ضربان قلب آهسته
ضعف در اثر ضربان قلب
انسداد قلب درجه دو یا سوم
اگر قلب شما به طور ناگهانی نتواند خون کافی را در سراسر بدن پمپاژ کند

افراد مبتلا به بیماری ریه:

در صورت داشتن بیماری ریوی، مانند بیماری انسداد ریوی مزمن (COPD)، با احتیاط شدید از آمیودارون استفاده کنید. آمیودارون ممکن است عوارض جانبی سمی برای ریه ایجاد کند و حتی ممکن است کشنده باشد.

افراد مبتلا به بیماری کبدی:

اگر بیماری کبدی مانند سیروز یا آسیب کبدی دارید، با احتیاط از آمیودارون استفاده کنید. این شرایط ممکن است باعث شود آمیودارون در بدن شما جمع شده و برای کبد شما سمی باشد.

افراد مبتلا به بیماری تیروئید:

اگر به بیماری تیروئید مبتلا هستید، ممکن است هنگام مصرف آمیودارون، سطح هورمون تیروئید کم یا زیاد داشته باشید. این ممکن است وضعیت شما را بدتر کند.

افراد مبتلا به بیماری عصبی:

در صورت داشتن هرگونه بیماری عصبی مانند نوروپاتی محیطی، بیماری پارکینسون، دیستروفی عضلانی یا صرع، با احتیاط از آمیودارون استفاده کنید. مصرف آمیودارون ممکن است باعث آسیب عصبی شود و این شرایط را بدتر کند.

اخطارها برای گروه‌های دیگر:

خانم‌های باردار:

اگر آمیودارون را در دوران بارداری مصرف کنید، آمیودارون می‌تواند به بارداری شما آسیب برساند.
اگر باردار هستید یا قصد باردار شدن دارید، حتی اگر درمان با آمیودارون را متوقف کنید، به پزشک خود اطلاع دهید.
آمیودارون می‌تواند ماه‌ها پس از قطع درمان در بدن شما بماند.

شیردهی:

آمیودارون ممکن است از طریق شیر مادر عبور کرده و در کودک شیرده اثرات جدی ایجاد کند.
هنگام مصرف آمیودارون نباید به کودک خود شیر دهید.
با پزشک خود در مورد بهترین روش تغذیه کودک صحبت کنید.

سالمندان:

به طور کلی، با افزایش سن اندام‌های بدن، مانند کبد، کلیه‌ها و قلب ، مانند گذشته کار نمی‌کنند.
مقدار بیشتری از دارو ممکن است در بدن شما بماند و شما را در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی قرار دهد.

کودکان:

ایمنی و اثربخشی آمیودارون در افراد زیر ۱۸ سال ثابت نشده است.

تداخلات دارویی

در زیر لیستی از داروهایی وجود دارد که می‌توانند با آمیودارون تداخل داشته باشند. این لیست شامل تمام داروهایی نیست که ممکن است با آمیودارون تداخل داشته باشند. قبل از مصرف آمیودارون، حتماً تمام داروهای تجویز شده، بدون نسخه و سایر داروهای مصرفی خود را به پزشک و داروساز خود بگویید.

آنتی بیوتیک‌ها:

مصرف برخی از آنتی بیوتیک ها با این دارو ممکن است باعث ضربان قلب نامنظم شود. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از:

داروهای ضد ویروسی:

این داروها ممکن است میزان آمیودارون را در بدن افزایش دهند. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از:

آتازاناویر ( ریاناز)
داروی وناویر
لوپیناویر و ریتوناویر ( کالترا)
نلفیناویر ( ویراسپت)
ریتوناویر ( نورویر)
ساکویناویر ( اینویراز)
تیپراناویر ( Aptivus)

رقیق کننده‌های خون:

مصرف داروهای رقیق کننده‌ی خون مانند وارفارین با آمیودارون ممکن است اثر رقیق کننده‌ی خون را افزایش دهد. اگر این داروها را با هم مصرف کنید، پزشک باید دوز رقیق‌کننده‌ی خون شما را کاهش دهد و از نزدیک شما را کنترل کند.

داروهای ضدسرفه:

استفاده از دکسترومتورفان به همراه آمیودارون ممکن است میزان دکسترومتورفان را در بدن افزایش دهد، که ممکن است منجر به سمیت شود.

داروی افسردگی:

ترازودون ممکن است میزان آمیودارون را در بدن شما افزایش دهد. این امر شما را در معرض خطر بیشتری برای عوارض جانبی جدی ناشی از این دارو قرار می‌دهد، از جمله ضربان قلب نامنظم، که ممکن است کشنده باشد.

دارو برای جلوگیری از رد پیوند اعضا:

مصرف سیکلوسپورین با این دارو منجر به افزایش مقادیر سیکلوسپورین در بدن شما می‌شود.

داروهای نارسایی قلبی:

مصرف ایوابرادین با آمیودارون ممکن است ضربان قلب شما را کم کند و باعث اختلالات ریتم قلب شود. اگر این داروها را با هم مصرف کنید، پزشک ممکن است عملکرد قلب شما را از نزدیک کنترل کند.

داروهای قلب:

هم چنین مصرف این دارو با داروهای خاص قلبی ممکن است سطح داروهای قلب را در بدن افزایش دهد. اگر یکی از این داروها را با آمیودارون مصرف کنید، پزشک ممکن است دوز داروی قلب را کاهش دهد. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از:

داروهای هپاتیت:

مصرف برخی از داروهای هپاتیت همراه با این دارو می تواند باعث برادی کاردی جدی شود که سرعت ضربان قلب شما را کند می کند.

مکمل گیاهی:

مصرف خار مریم با آمیودارون ممکن است میزان این دارو را در بدن شما کاهش دهد، به این معنی که آن هم به خوبی کار نخواهد کرد.

داروهای فشار خون بالا:

هنگام مصرف آمیودارون با احتیاط از این داروها استفاده کنید. نمونه‌هایی از این داروها عبارتند از:

مسدودکننده‌های بتا، مانند:

مسدود کننده‌های کانال کلسیم، مانند:

آملودیپین
فلودیپین
ایزرادیپین
نیکاردیپین
نیفدیپین
نمودیپین
نیترندپین

داروهای کلسترول بالا:

مصرف استاتین با آمیودارون ممکن است سطح داروهای کلسترول را در بدن افزایش دهد، که می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند. هنگام مصرف آمیودارون، پزشک ممکن است دوز مصرفی این داروها را کاهش دهد. نمونه هایی از این داروها عبارتند از:

سیمواستاتین
آتورواستاتین

همچنین، مصرف کلستیرامین با آمیودارون ممکن است میزان این دارو را در بدن شما کاهش دهد، به این معنی که به همان اندازه نیز موثر نخواهد بود.

داروی بی حسی موضعی:

استفاده از لیدوکائین با این دارو ممکن است باعث ضربان قلب کند و تشنج شود.

داروی ضددرد:

استفاده از فنتانیل همراه با آمیودارون ممکن است ضربان قلب شما را کاهش دهد، فشار خون شما را کاهش دهد و میزان خون پمپاژ قلب شما را کاهش دهد.

داروی آلرژی فصلی:

لوراتادین ممکن است میزان آمیودارون را در بدن افزایش دهد.

داروی تشنج:

مصرف فنی‌توئین با آمیودارون ممکن است میزان این دارو را در بدن شما کاهش دهد، به این معنی که آن هم به خوبی کار نخواهد کرد.

داروی سل:

مصرف ریفامپین با آمیودارون ممکن است میزان آمیودارون را در بدن شما کاهش دهد، به این معنی که به همان اندازه نیز موثر نخواهد بود.

علائم اوردوز با آمیودارون

علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل:

ضعف
سرگیجه‌ی شدید
ضربان قلب بسیار کند
غش کردن

منبع: webmd ,medscape, drugbank, healthline