اطلاعات تخصصی

موارد مصرف تریامسینولون

تزریق داخل ضایعه:
-ضایعات پوستی جدی: آلوپسی آره آتا، لوپوس اریتماتوز دیسکوئید؛ کلوئیدها،‌ ضایعات هیپرتروفیک موضعی، ضایعاتنفوذی، ضایعات التهابی گرانولوم حلقوی، لیکن پلان، لیکن سیمپلکس مزمن (درماتیت عصبی) و پلاک های پسوریاتیک،نکروز لیپوئیدیکا دیابتیکورم، تومورهای کیستیک آپونوروز یا تاندون (گانگلیون)

تزریق داخل مفصلی یا بافت نرم:
-بیماری‌های التهابی مفاصل(تحت حاد و مزمن): آرتریت حاد نقرسی، سینوویت، تاندونوپاتی، بورسیت، اپی کندیلیت،آرتریت روماتوئید (RA)، آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA)، استئوآرتریت یا آرتریت پس از سانحه

سایر موارد(تزریق عضلانی):
-موارد آلرژیک: کنترل موارد آلرژیک شدید یا ناتوان کننده ( آسم، واکنش های حساسیت به دارو، رینیت آلرژیک چند سالهیا فصلی، serum sickness، یا واکنش های انتقال خون

-بیماری‌های پوستی: درماتیت آتوپیک، درماتیت بولوس هرپتی فرمیس، درماتیت تماسی، اریترودرمی اکسفولیاتیو،مایکوزیس فونگوئیدس، پمفیگوس، یا اریتم مولتی فرم شدید(سندرم استیونز-جانسون)

-اختلالات غدد درون‌ریز:نارسایی اولیه یا ثانویه قشر آدرنال (هیدروکورتیزون یا کورتیزون داروی انتخابی است)،هیپرپلازی مادرزادی آدرنال، هیپرکلسمی مرتبط با سرطان، یا تیروئیدیت غیر چرکی

-اختلالات گوارشی: جهت کنترل وضعیت بیمار در دوره‌ی حمله یا بحرانی در بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو

-اختلالات خونی: آنمی همولیتیک اکتسابی (خود ایمنی)، آنمی Diamond-Blackfan، آپلازی گلبول قرمز خالص، مواردانتخابی ترومبوسیتوپنی ثانویه

-اختلالات نئوپلاستیک:درمان تسکینی در لوکمی و لنفوم

-مشکلات سیستم عصبی: تشدید حاد مولتیپل اسکلروزیس، ادم مغزی همراه با تومور اولیه یا متاستاتیک مغز یاکرانیوتومی. توجه: گایدلاین‌های درمانی استفاده از دوز بالای وریدی یا خوراکی متیل پردنیزولون را برای تشدید حادمولتیپل اسکلروزیس توصیه می کنند.

-مشکلات چشمی: افتالمی سمپاتیک، آرتریت تمپورال، یووئیت و شرایط التهابی چشمی که به کورتیکواستروئیدهای موضعیپاسخ نمی‌دهند.

-مشکلات کلیوی: برای القای دیورز یا بهبود پروتئینوری در سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک یا ناشی از لوپوس اریتماتوز

-مشکلات تنفسی: بریلیوز، سل ریوی شعله‌ور یا منتشر همزمان با دارو ‌درمانی ضد سل مناسب، پنومونی ائوزینوفیلیکایدیوپاتیک، سارکوئیدوز علامت‌دار

+مشکلات مفصلی: به عنوان درمان کمکی و کوتاه مدت در عود نقرس حاد، کاردیت روماتیسمی حاد، اسپوندیلیتآنکیلوزان، آرتریت پسوریاتیک، RA، از جمله RA نوجوانان؛ درمان درماتومیوزیت، پلی میوزیت و لوپوس اریتماتوزسیستمیک

-سایر موارد: تریکینوز با درگیری عصبی یا میوکارد؛ مننژیت سل همراه با بلوک ساب آراکنوئید یا بلوک قریب الوقوعهمزمان با دارو درمانی ضد سل مناسب

تریامسینولون یک داروی کورتیکواستروئیدی مهم و طولانی‌اثر در درمان بسیاری از مشکلات التهابی و مربوط به سیستمایمنی بدن می‌باشد. این دارو به صورت سوسپانسیون تزریقی جهت تزریق عضلانی، داخل مفصل یا بافت نرم و در برخیموارد داخل ضایعه تولید می‌شود و دو نوع استونید و هگزاستونید از آن در دسترس می‌باشد. مهمترین تفاوت بین این دونوع استروئید، موارد استفاده و روش تجویز آنها می‌باشد.

تریامسینولون استونید بیشتر در بیماری‌های پوستی و موضعی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که هگزاستونید بیشتربرای کنترل التهاب در بیماری‌های التهابی سیستمیک استفاده می‌شود و البته کمیاب تر است. همچنین، روش تجویز نیزممکن است متفاوت باشد.

مکانیسم اثر تریامسینولون

تریامسینولون یک کورتیکواستروئید طولانی اثر با حداقل پتانسیل حفظ سدیم می‌باشد.با سرکوب مهاجرت لکوسیت های باهسته‌ی پلی مورف و معکوس کردن افزایش نفوذپذیری مویرگی، التهاب را کاهش می دهد. همچنین با کاهش فعالیت و حجمسیستم لنفاوی، سیستم ایمنی را سرکوب می کند.

تریامسینولون عملکرد آدرنال را در دوزهای بالا سرکوب می کند.

فارماکوکینتیک تریامسینولون

متابولیسم:کبدی

نیمه‌عمر حذف:۳۰۰دقیقه

دفع:ادرار(۷۵درصد)؛ صفرا و مدفوع(۲۵درصد)

شروع اثر: سرکوب آدرنال:عضلانی(استوناید)۲۴تا۴۸ساعت؛ داخل مفصلی بیشتر از۲۴ساعت

دوره‌ی اثر:سرکوب آدرنال:عضلانی(استوناید)۳۰تا۴۰روز؛داخل مفصلی۲۸تا۴۲روز

منع مصرف تریامسینولون

-سابقه‌ی حساسیت به این دارو یا داروهای مشابه

-نوزاد تازمتولد شده و نارس

-عفونت سیستمیک

-آمیبیازیس نهفته/فعال

-آسیب مغزی ناشی از تروما(دوزبالا)

-عفونت محل تزریق

-مالاریا مغزی

-از قطع ناگهانی در صورت درمان طولانی مدت خودداری گردد.

-تزريق داخل مفصلي اين دارو در مواردي مانند جراحی ترميمی مفاصل، اختلالات انعقادی خون، شكستگی داخلمفصلی، عفونت اطراف مفصل يا سابقه ابتلاء به آن، پوكی استخوان اطراف مفصل به دلايل غير آرتريت و مفصل ناپايدارنبايد انجام شود.

-برچسب کانادایی برای هگزاستونید:ترومبوسیتوپنی ایمنی(ایدیوپاتیک ترومبوسیتوپنیک پورپورا)(فرم عضلانی)

-سایکوز حاد، سل فعال، هرپس سیمپلکس کراتیت، مایکوز سیستمیک، پارازیتوز(عفونت‌های استرانگیلوئید)، کودکان کمتراز ۳سالتبه خاطر بنزیل الکل)

-تزریق اپی‌دورال ، داخل نخاعی، اینترادرمال، داخل چشمی

عوارض جانبی تریامسینولون

عوارض شایع:
تورم مفصل، شعله‌ورشدن پس از تزریق(داخل مفصلی)، ظاهر کوشینگوئید، هیرسوتیسم، افزایش وزن، اریتم، ناراحتیشکمی، تغییر اشتها، ناپایداری احساسات، راش، کهیر، تهوع، استفراغ، احتباس سدیم، احتباس آب، هایپوکالمی، افزایشفشارخون، ادم، تعریق، آتروفی عضلات، مشکل در ترمیم زخم(مصرف طولانی مدت)، پتشی، آتروفی پوست(مصرف طولانیمدت)، اکیموزیس، پیگمنتاسیون غیرطبیعی پوست، آکنه، سردرد، سرگیجه، گیجی، بی‌خوابی، افسردگی، اضطراب، عدمتحمل گلوکز، سندرم کوشینگ(مصرف طولانی)، قاعدگی نامنظم، افزایش فشارچشمی، صورت ماه شکل

عوارض جدی:
آنافیلاکسی، نقص آدرنال، سایکوز استروئیدی، میوپاتی استروئیدی، سندرم کوشینگ، عفونت، دیابت ملیتوس، تومورکاذبمغزی، سندرم لیز تومور، افزایش فشار داخل جمجمه، تشنج، آلکالوز هایپوکالمی، کریز اسکلرودرم کلیوی، افزایشفشارخون، نارسایی احتقانی قلب، پانکراتیت، پرفوراسیون گوارشی، پپتیک اولسراتیو، اگزوفتالموس، استئونکروزیس، پارگیتاندون، استئوپروز(طولانی مدت)، گلوکوم(طولانی مدت)، کاتاراکت(طولانی مدت)، سرکوب سیستم ایمنی(طولانی مدت)،سارکوم کاپوسی(طولانی مدت)، علائم ترک ناگهانی (در مصرف دوزبالا یا طولانی مدت)، سرکوب رشد(کودکان-طولانیمدت)، ترومبوآمبولی، برادی کاردی، آریتمی قلبی، نارسایی قلبی، بزرگ شدن قلب، شوک، کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک(نوزاد نارس)، پارگی میوکارد (پس از سکته قلبی)، سنکوپ، تاکی کاردی، ترومبوآمبولی، ترومبوفلبیت، واسکولیت (التهابعروق خونی)، آکنه ولگاریس، درماتیت آلرژیک، ریزش مو، استریای آتروفیک، تحریک پوست اطراف مقعد (خارش، سوزش،سوزن سوزن شدن؛ به دنبال تزریق وریدی)، سرکوب محور هیپوتالاموس هیپوفیز آدرنال، ادم ریوی، اختلال در بهبود زخم

تداخلات دارویی تریامسینولون

مشخصات کلی تداخلات:
– سوبسترای 11 بتا هیدروکسی استروئید دهیدروژناز تیپ 1
– سوبسترای CYP3A4
– اثر بر نتایج تست تشخیصی هورمون رشد
– افزایش خطر خونریزی یا آسیب به مخاط دستگاه گوارش
– تشدید هایپرگلایسمی
– تشدید اثرات افزاینده فشارخون
– تشدید هیپوکالمی
– تشدید اثرات سرکوب‌کننده سیستم ایمنی
– کاهش آستانه تشنج

تداخلات رده X (پرهیز):
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، کلادریبین، دسموپرسین، فکسینیدازول، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید، لوکساپین، ماسیمورلین،میفامورتید، میفپریستون، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداسیتینیب ، واکسن زنده، ترتوموتاید،روکسولیتینیب

تداخلات ماژور:
آلدسلوکین، ،فلورکینولون‌ها، بمیپارین،،سرتینیب،کوبیسیستات، فلومکوئین، ماسیمورلین، نادروپارین،نیرماترلویر، ریتوناویر، سارگراموستیم

تداخلات متوسط:
آسنوکومارول، استیل سالیسیکوم‌اسیدوم، واکسن آدنوویروس زنده، آلکورونیوم، آمینوگلوتتیماید،گلیسیریزین، واکسن آنتراکس ادزوربد، آمپرناویر، اپرپیتانت، آسپرین، آتراکوریوم، آرانوفین، واکسن‌هایزنده، سیزاتراکوریوم، دیکومارول، دی‌پتاسیم گلیسیریزات، دوکساکوریوم، اکیناسه، فلوئیندیون،فوس‌فنی‌توئین، گالامین، گلیسرول فنیل‌بوتیرات، واکسن هپاتیت آ، واکسن هموفیلوس ب، گلیسیریزاگلابرا، گلیسیریزیک اسید، هگزافلورنیوم، انواع واکسن آنفولانزا، هیدروکلروتیازید، انفلوئنزیوم،انسولین(انواع)، لیکوریک(انواع ریشه، عصاره و…)، واکسن مننگوکوک، ما هوآنگ، متوکورین،میفپریستون، میواکوریوم، نتوپیتانت، اوسپمیفن، پیپکورونیوم، پان‌کورونیوم، واکسن های پنوموکوک،واکسن هاری، باربیتورات‌ها، فنی‌توئین، پریمیدون، ریفامپین، روکورونیوم برماید، سایبوکو-تو،تستوسترون، توکسوئید تتانوس، ترتینوئین، توبوکورارین، وکورونیوم، وارفارین، واکسن تب زرد

کاهش اثرات داروها توسط تریامسینولون (سیستمیک):
داروهای ضد دیابت، آکسیکابتاژن سیلولوسل، فرآورده‌های ب.ث.ژ ، کلسی‌تریول (سیستمیک)، تست پوستی کوکسیدیوئیدایمیت، کورتیکورلین، کوزینتروپین، واکسن کووید۱۹، گالیوم۶۸دوتاتات، آنالوگ هورمون رشد، هیالورونیداز، ایندیوم 111 کاپرومب پندتید، واکسن‌های آنفولانزا، لوتتیوم۱۷۷دوتاتات، ایزونیازید، ماسیمورلین، میفامورتید، پیدوتیمود، واکسنپنوموکوک، سالیسیلات ها، سیپولوسل تی، سدیم بنزوات، سوماتروپین، تاکرولیموس (سیستمیک)، ترتوموتید، تیزاجنلکلوسل،داروهای درمان کننده اختلالات چرخه اوره، واکسن (زنده)، واکسن (غیرفعال)

کاهش اثرات تریامسینولون (سیستمیک) توسط داروها:
القاکننده‌های قوی CYP3A4، آنالوگ هورمون رشد، اکیناسه، میفپریستون، میتوتان، تنباکو (دودکرن)

افزایش اثرات داروها توسط تریامسینولون (سیستمیک):
مهارکننده‌های استیل کولین استراز، آمفوتریسین بی، آندروژن ها، باریستینیب، دفراسیروکس، دسیرودین، دسموپرسین،فکسینیدازول، فینگولیمود، لفلونامید، دیورتیک های لوپ، لوکساپین، ناتالیزومب، نیکوراندیل، داروهای ضد التهابغیراستروئیدی (انتخابی COX2)، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، اوزانیمود، کینولون ها، ریتودرین، سارگراموستیم،سیپونیمود، تیازیدی ها و دیورتیک های شبه تیازیدی، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)، آنتاگونیست هایویتامین کا

افزایش اثرات تریامسینولون (سیستمیک) توسط داروها:
محصولات ترکیبی ضد ویروس هپاتیت سی، اپرپیتانت، کلادریبین، مهارکننده‌های قوی CYP3A4، دنوزومب، دیلتیازم،مشتقات استروژن، اینداکاترول، اینبلیزومب، میفپریستون، لیکوریک، داروهای مسدودکننده عصبی-عضلانی (غیردپلاریزان)، اوکرلیزومب، پیمکرولیموس، سالیسیلات ها، تراستوزومب، مدولاتور گیرنده‌های S1P، ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی موضعی

تداخلات آزمایشگاهی:
ممکن است پاسخدهی تست‌های پوستی را کاهش دهد.

تداخل با غذا:
ذکر نشده است.

تداخل با غذا:
ذکر نشده است

هشدار ها تریامسینولون

موارد احتیاط:
-کودک و نوجوان
-سرکوب سیستم ایمنی
-عفونت فعال
-توبرکلوزیس فعال یا نهفته
-افراد در معرض خطر ابتلا به عفونت
-مواجهه با سرخک یا واریسلا
-فشارخون بالا
-خطر فئوکروموسیتوما
-نارسایی احتقانی قلب CHF
-سکته‌ی قلبی اخیر
-دیابت
-پپتیک اولسراتیو
-کولیت اولسراتیو
-دایورتیکولیس
-آناستوموز اخیر روده
-خطر پرفوراسیون گوارشی
-اختلالات تشنجی
-اختلالات اعصاب و روان
-اختلالات تیروئید
-استئوپروز یا در معرض استئوپروز
-میاستنی گراویس
-التهاب عصب چشم
-نارسایی کلیوی
-سیروز
-اسکلروز سیستمیک
-HSVچشمی

هشدارها:
-بدنبال مصرف اين دارو ممكن است آزمايشات بررسی عملكرد محور هيپوتالاموس-هيپوفيز –غده فوق كليوی دچار اختلالشود.

-تجويز سريع داخل وريدی مقادير زياد اين دارو، ممكن است موجب کلاپس قلبی-عروقی گردد. (سرعت مناسب تزریقتنظیم شود)

-تجويز مقاديري از دارو كه موجب تضعيف سيستم ايمنی می گردد، می تواند موجب كاهش پاسخ آنتی بادی سرم درهنگام تجويز همزمان واكسن های حاوی ويروس زنده گردد.

-از تزریق وریدی فرم استات خودداری شود.

-در صورت نياز به جراحی و يا درمان اضطراری و نيز مصرف دارو در بيماران ديابتی، بايد احتياط كرد.

-کاهش سرعت رشد ممکن است در اطفال تحت درمان با کورتیکواستروئیدها، حتی در دوزهای توصیه شده از راهاستنشاقی نیز اتفاق بیفتد.کاهش سرعت رشد به دوز و مدت زمان مواجهه با این داروها ارتباط دارد.پس نظارت بر رشد درمدت درمان با کورتیکواستروئیدها لازم است.

-در افراد مسن و به خصوص خانم هاي يائسه، شانس ايجاد پوكي استخوان و افزايش فشار خون، بالا مي رود.

-در افرادي كه دارو با اثر تضعيف كننده سيستم ايمني دريافت مي كنند از تزريق واكسن هاي حاوي ويروس هاي زندهخودداری شود.

-در برخی از بیماران حتی ممکن است با دوزهای پایین تر یا مدت زمان کوتاه تر، سرکوب هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال(HPA) اتفاق بیفتد.‌

توصیه های دارویی تریامسینولون

-پیش از تزریق، آمپول به خوبی تکان داده شود تا سوسپانسیون به حالت یکنواخت برسد.همچنین ظاهر محلول تزریقی ازلحاظ داشتن ذرات معلق و رسوبات و لخته چک شود.پس از کشیدن دارو در سرنگ بلافاصله تزریق انجام شود به مرحله یجداشدن فازها نرسد.

-هیچ یک از انواع تریامسینولون مناسب تزریقی وریدی، داخل نخاعی و اپیدورال نمی باشد.

-از تزریق عضلانی در عضله‌ی دلتوئید بازو به علت امکان آتروفی زیرجلدی خودداری شود. از تزریق یا نشت دارو در لایه‌یدرم خودداری شود.همچنین از تزریق در موضعی که عفونت حاد دارد، خودداری شود.

-در صورت تجویز برای تزریق در داخل ضایعات، مستقیماً به ضایعه تزریق شود. برای ضایعات بزرگ، چندین تزریقکوچک در ناحیه انجام شود.

-دوز مصرف با توجه به علت تشخیصی و علائم بیمار متفاوت می‌باشد و لازم است به دقت توسط پزشک تعیین شود.

-بیماران ممکن است در صورت قرارگرفتن در شرایط استرس (به عنوان مثال، ضربه، جراحی، عفونت شدید) به دوزهایبالاتری نیاز داشته باشند.

-در صورت درمان با دوز بالا یا به مدت طولانی، در صورت رسیدن به نتایج مطلوب، قطع دارو به صورت تدریجی انجامشود.

-بیمار در درمان‌های طولانی مدت، ممکن است نیاز به رژیم غذایی با افزایش کلسیم و ویتامین‌ها داشته باشد. توصیهمی‌شود در افراد با مصرف دوز متوسط تا بالای کورتیکواستروئیدها رژیم غذایی مناسب توسط متخصص تغذیه ارائه شود.

-در صورت نیاز به تزریق همراه با لیدوکائین، ابتدا تریامسینولون را داخل سرنگ کشیده شود ، بعد لیدوکائین وارد شود وبعد کشیدن لیدوکائین، سرنگ به خوبی تکان داده‌شود و بلافاصله تزریق انجام شود.

-از رقیق سازی تریامسینولون با داروها و محلول‌های حاوی پارابن، فنول یا سایر نگهدارنده‌ها خودداری شود.(احتماللخته شدن)

-رژیم کم نمک در طول درمان با این دارو و مصرف مكمل هاي حاوي پتاسيم تحت نظر پزشک توصيه مي شود.

-قند خون ۲ساعت بعد از غذا، الکترولیت‌ها و فشارخون بیمار منظم چک شود.

-بررسی قفسه ی سینه(chest x-ray)در صورت مصرف طولانی این دارو لازم می‌باشد.

-در صورت مصرف بیشتر از ۶هفته، معاینات چشمی به صورت منظم و دوره‌ای انجام شود.

-چنانچه بیمار سابقه ی زخم‌های گوارشی دارد یا علائم جدی سوهاضمه دارد، تصویر برداری دستگاه گوارشی توصیهمی‌شود.

-تزریق مفصلی الزاما‌ً توسط پزشک متبحر انجام شود.سایز سوزن با توجه به مفصل مورد نظر متفاوت است.

-در موارد تاندونیت از تزریق مستقیم داخل تاندون خودداری شود.

-از قطع ناگهاني مصرف دارو بعد از استفاده طولاني(بيش از 3 هفته) پرهيز شود.

-در یک مطالعه مبتنی بر جمعیت روی کودکان، نشان داده شد که خطر شکستگی با بیش از 4 دوره درمان با داروهایکورتیکواستروئیدی، افزایش می‌یابد. مشکلات زمینه ای بیمار نیز ممکن است بر سلامت استخوان و اثر کورتیکواستروئیدهابر پوکی استخوان تأثیر بگذارد.

-تراکم استخوان در صورت مصرف طولانی‌مدت، بی تحرکی طولانی، سابقه‌ی خانوادگی استئوپروز یا مصرف مزمنداروهای کاهنده‌ی تراکم استخوانی به صورت دوره‌ای ارزیابی شود.

-وضعیت رشد و قد کودکان و نوجوانان تحت درمان با این دارو به صورت دوره‌ای و‌منظم چک شود.

-به بیمار آموزش داده شود که در صورت مشاهده ی علائم حساسیت به دارو(آنژیوادم، برونکواسپاسم، راش و کهیر) بهپزشک مراجعه کند تا در صورت نیاز دارو قطع شود.

-استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها ممکن است احتمال بروز عفونت ثانویه را افزایش دهد. عفونت های حاد (ازجمله عفونت های قارچی) را پنهان کند، عفونت های ویروسی را طولانی یا تشدید کند، یا پاسخ به واکسن ها را محدود کند. در صورت امکان در بیماران مبتلا به تبخال چشمی، سل تنفسی فعال یا نهفته، یا عفونت های سیستمیک ویروسی، قارچی،انگلی یا باکتریایی درمان نشده استفاده نشود. از قرار گرفتن بیمار در معرض آبله مرغان و سرخک اجتناب شود و درصورت مواجهه با بیمار مبتلا به سرخک یا واریسلا، با ایمونو‌گلوبولین واریسلا زوستر یا ایمونوگلوبولین داخل عضلانیتلفیقی جهت پیشگیری استفاده شود. اگر آبله مرغان ایجاد شود، می‌توان درمان با عوامل ضد ویروسی را در نظر گرفت.

-پیش از قطع درمان لازم است دوز مصرفی به صورت تدریجی کاهش یابد. با کاهش تدریجی دوز، درمان سیستمیککورتیکواستروئید را متوقف کنید. عملکرد ریه، مصرف بتا آگونیست، علائم آسم و علائم و نشانه‌های نارسایی آدرنال (مانندخستگی، بی‌حالی، ضعف، تهوع/استفراغ، افت فشار خون) را در طول قطع مصرف کنترل کنید.

-تصمیم به تجویز در دوران بارداری با ارزیابی خطر و منفعتی که که برای مادر و جنین دارد گرفته شود(به ویژه در سهماهه اول یا در صورت نیاز به مصرف طولانی مدت). احتمال تولد نوزاد کم وزن و تولد نارس بر اساس داده های محدودانسانی وجود دارد. احتمال تراتوژنیک بودن بر اساس داده های حیوانی وجود دارد. احتمالی سرکوب آدرنال جنین براساس مکانیسم اثر دارو محتمل است.

-تریامسینولون به عنوان یک کورتیکواستروئید فلورینه طبقه بندی می شود. هنگامی که در یک بیمار شیرده برای درماناختلالات روماتیسمی به کورتیکواستروئیدهای سیستمیک نیاز باشد، دوزهای پایین کورتیکواستروئیدهای غیر فلورینه مانندپردنیزون ترجیح داده می شود.

-کورتیکواستروئیدها به طور کلی در صورت استفاده در دوزهای معمول با شیردهی سازگار در نظر گرفته می شوند. با اینحال، پایش نوزاد شیرده از نظر عوارض جانبی توصیه می شود. از آنجا که تریامسینولون به عنوان یک کورتیکواستروئیدفلورینه طبقه بندی می شود، هنگامی که در یک بیمار شیرده جهت درمان اختلالات روماتیسمی به کورتیکواستروئیدهایسیستمیک نیاز باشد، دوزهای پایین کورتیکواستروئیدهای غیرفلورینه (مثل پردنیزون) ترجیح داده می شود.