در گذشته هنگامی که درمان ها همچون کاشت موی مصنوعی به صورت سنتی انجام می گرفت و یا کاشت مو به روش های سنتی که در این موارد عوارض کاشت مو بسیار به چشم می خورد ، تا امروزه که بشر توانسته است به دوران اوج تولید داروهای شیمیایی برسد، دانشمندان از یک ترکیب خاص برای ساخت دارو و یا کشف دارویی جدید استفاده می کردند. ماینوکسیدیل هم مانند تعداد زیادی از دارو ها که از فوایدشان برای از بین بردن بیماری بهره می گرفتند (برای نمونه جهت رفع بیماری آلوپسی و درمان طاسی سر از دارو های دارای کورتون استفاده می شد) در گذشته به صورت قرص برای درمان فشار خون بالا استفاده می شد که در آن زمان یکی از عوارض این قرص، پر مویی بود که همین عارضه سبب شد دانشمندان محلولی با نام ماینوکسیدیل تولید کنند که امروزه برای پر پشت شدن مو و از بین رفتن ریزش استفاده می شود.
افرادی که به تازگی دچار ریزش مو شده اند و هنوز نیاز به درمان طاسی سر خود با استفاده از روش هایی همچون کاشت مو ندارند ، می توانند از محلول ماینوکسیدیل به منظور توقف ریزش موی خود استفاده نمایند. محلول ماینوکسیدل با نام تجاری Minoxidil به صورت تخصصی برای درمان ریزش مو استفاده می شود که این محلول در بعضی از دیگر بیماری ها مانند ریزش مو با الگوی سکه ای توسط پزشک تجویز می شود. محلول ماینوکسیدیل از طرف دیگر جنبه ی تقویت مو را هم دارد و عموما برای موهای کرکی و ضعیف تجویز می شود. یکی از معایبی که محلول ماینوکسیدیل بعنوان درمان قطعی و %100 طاسی سر تلقی نشد، دائمی نبودن آن بود که با قطع کردن استفاده از محلول ریزش مو مانند گذشته شروع می شود. برای نتیجه دائمی، می بایست بدون قطع کردن همیشه از این محلول استفاده شود.
موارد مصرف ماینوکسیدیل
اين دارو در درمان زيادي شديد فشار خون مصرف مي‌شود.
مکانیسم اثر ماینوکسیدیل
مينوكسيديل يك گشادكننده عروق محيطي با اثر مستقيم است كه مقاومت عروق محيطي را كاهش مي‌دهد و سبب افت فشار خون مي‌شود.
فارماکوکینتیک ماینوکسیدیل
در حدود 90 درصد از يك مقدار مصرف خوراكي از مجراي گوارشي جذب مي‌شود. نيه عمر پلاسمايي دارو 2/4 ساعت است. اگر چه اثر دارو ممكن است تا 75 ساعت باقي بماند. اين دارو به ميزان در كبد متابوليزه مي شود و عمدتاً از طريق ادرار و به شكل متابوليت دفع مي‌شود.
عوارض جانبی ماینوکسیدیل
سایر عوارض (درصد نامشخص):
قلبی عروقی: تغییرات الکتروکاردیوگرام (تغییر موج T)، ادم (برگشت پذیر)، تجمع مایع در پریکارد (گاهی اوقات به همراه تامپوناد)، آنژین صدری، نارسایی قلبی، پریکاردیت، تاکی کاردی
پوستی: هایپرتریکوزیس (پرمویی)، راش بولوس (نادر)، راش پوستی، سندرم استیونس جانسون، نکروز توکسیک اپیدرمال
غدد درون ریز و متابولیسم: احتباس سدیم، احتباس آب، افزایش وزن
گوارشی: تهوع، استفراغ
هماتولوژی و انکولوژی: کاهش هماتوکریت (گذرا، رقیق شدن خون)، کاهش گلبول های قرمز خون (گذرا، رقیق شدن خون)، هموگلوبین (گذرا، رقیق شدن خون)، لکوپنی (نادر)، ترومبوسیتوپنی (نادر)
کبدی: آسیت (آب آوردگی شکم)، افزایش سطح سرمی آلکالین فسفاتاز
کلیوی: افزایش BUN (گذرا)، افزایش کراتینین سرم (گذرا)
تنفسی: ادم ریوی
تداخلات دارویی ماینوکسیدیل
*مشخصات کلی تداخلات:
– عامل ضد فشارخون
تداخلات رده X (پرهیز):
برومپریدول
کاهش اثرات داروها توسط مینوکسیدیل (سیستمیک):
تداخل قابل‌توجهی مشخص نشده است.
کاهش اثرات مینوکسیدیل (سیستمیک) توسط داروها:
آمفتامین‌ها، بریگاتینیب، برومپریدول، دکس متیل‌فنیدات، گیاهان (با خاصیت افزاینده فشارخون)، متیل‌فنیدات، یوهیمبین
افزایش اثرات داروها توسط مینوکسیدیل (سیستمیک):
آمیفوستین، داروهای ضد سایکوز (نسل دوم [آتیپیکال])، برومپریدول، دولوکستین، داروهای کاهنده فشارخون، فرآورده‌های حاوی لوودوپا، نیتروپروسید، فولکودین
افزایش اثرات مینوکسیدیل (سیستمیک) توسط داروها:
آلفوزوسین، آتازاناویر، باربیتورات ها، بنپریدول، بریگاتینیب، بریمونیدین (موضعی)، سیکلوسپورین (سیستمیک)، داپوکستین، دیازوکسید، گیاهان (با خاصیت کاهنده فشارخون)، لورمتازپام، مولسیدومین، نفتوپیدیل، نیسرگولین، نیکوراندیل، اوبینوتوزومب، پنتوکسی فیلین، مهارکننده‌های فسفودی استراز ۵، پروبنسید، آنالوگ‌های پروستاسیکلین، کیناگولید، فرآورده‌های والپروات
تداخل با غذا:
ذکر نشده است.
هشدار ها ماینوکسیدیل
1- اين دارو در موارد زير با احتياط فراوان مصرف شود: نارسايي احتقاني قلب، بي‌كفايتي عروق كرونر از جمله آنژين صدري، افوزيون پري كارد، فئوكروموسيتوم و عيب كار كليه.
2- اندازه‌گيري فشار خون در فواصل منظم در طول درمان و اندازه‌گيري وزن بيمار ( به منظور تشخيص احتباس سديم و آب) ضروري است.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.