پلاسمای غنی از پلاکت و تزریق چربی

انتقال اتولوگ چربی بسیاری از ویژگی های یک پرکننده بافت نرم ایده آل را ارائه می دهد. مزایای اصلی پیوند چربی از این واقعیت ناشی می شود که بافت لیپواسپیرات منبع فراوانی از سلول های پرتوان احیا کننده است. با این حال، نرخ های گزارش شده بقای سلول های چربی در ادبیات پزشکی بسیار متفاوت است (۱۰-۹۰٪). تکنیک‌های مختلف برداشت، پردازش و تزریق مجدد سلول‌های چربی بدون هیچ توافقی در مورد بهترین روش پردازش، مسئول این تفاوت‌ها هستند. برای رفع این عیب مهم، ما افزودن پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) را پیشنهاد می‌کنیم که به عنوان یک مخزن طبیعی فاکتورهای رشد تحریک کننده ترمیم و بازسازی بافت شناخته می‌شود. این رویکرد کاملا اتولوگ است و بلافاصله بدون هیچ گونه پیش شرطی به کار گرفته می شود. آماده سازی پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) شامل خونریزی ۸ میلی لیتر خون از ورید محیطی بیمار در لوله‌های Regen Lab© حاوی ضد انعقاد سیترات سدیم بود. خون کامل به مدت ۳ دقیقه در ۱۵۰۰ گرم سانتریفیوژ شد. از آنجایی که ریجن-لوله ها حاوی یک جداکننده ژل مخصوص بودند، ۹۹ درصد از گلبول های قرمز خون از پلاسمای پایین ژل دور ریخته شدند و بیش از ۹۰ درصد پلاکت ها در ۴ میلی لیتر پلاسما در بالای ژل برداشت شدند. پلاسمای غنی از پلاکت (PRP). چربی خالص تهیه شده با روش کلمن با مقادیر مختلف PRP برای آزمایشگاهی، درون تنی (موش) و آزمایشات بالینی مخلوط شد: ۵۰% بیشتر از PRP برای جوانسازی پوست، اصلاح اسکارهای سطحی، ناحیه زیر چشمی، … و برای ۲۰ مورد. درصد PRP با ۸۰ درصد چربی خالص برای نشانه های پرکننده عمیق (چین های بینی، لب ها یا نقص بافت نرم). مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که PRP میزان بقای سلول های چربی و تمایز سلول های بنیادی را افزایش می دهد. مدل‌های حیوانی نشان دادند که با افزودن PRP میزان بقای پیوند چربی به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. چندین مورد بالینی بهبود بهبود زخم و بقای پیوند چربی را در موارد بازسازی صورت و زیبایی با همراهی پیوند چربی با PRP تایید کردند. افزودن پی آر پی به گرافت های چربی با روشی ساده، مقرون به صرفه و ایمن مزایای بسیاری را نشان می دهد. علاوه بر اثر تقویت کننده آن بر پیوند چربی، PRP به خودی خود ظرفیت جوانسازی داشت. همچنین در تکنیک nappage، روی ماسک و به عنوان یک فیلر بازسازی کننده موقت در ترکیب با ترومبین استفاده می شود. بنابراین ما در نظر می‌گیریم که افزودن ۲۰% PRP به گرافت‌های چربی، بقای پیوند چربی بهتر، واکنش کبودی و التهاب کمتر و کاربرد آسان‌تر پیوند چربی به دلیل اثر مایع‌سازی PRP را ارائه می‌دهد.

مقدمه

اهمیت پرداختن به کاهش حجم به طور فزاینده ای برای جراحان زیبایی و بیماران آشکار می شود. این کاهش حجم را می توان از طریق چندین روش اصلاح کرد، از جمله تغییر موقعیت بافت (مانند لیفت صورت)، ایمپلنت (مانند ایمپلنت مالار)، فیلرهای مصنوعی (مانند اسید هیالورونیک) یا بافت اتولوگ.

اخیراً، پیوند چربی اتولوگ به عنوان یک فیلر ایده آل در نظر گرفته شده است و به یک واقعیت بالینی در پزشکی زیبایی و جراحی تبدیل شده است. تصور می‌شود که موفقیت پیوند چربی منشأ منبع فراوان سلول‌های چند توان بازسازی‌کننده به‌ویژه سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (ADCs) است. این سلول‌ها همگی قادر به ادغام در بافت میزبان و ترشح مقدار مهمی از سیتوکین‌ها و فاکتورهای رشد از جمله فاکتور رشد عروقی (VEGF)، فاکتور رشد کبدی (HGF)، فاکتور رشد شبه انسولین (IGF)، فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، و فاکتور رشد تبدیل کننده بتا (TGFβ) هستند.

مزایای اصلی پیوند چربی عبارتند از:

1. یک نتیجه طولانی مدت برخلاف محصولات قابل جذب مصنوعی،
2. جلوگیری از گرانولوما و واکنش های آلرژیک که می تواند توسط تزریق دائمی محصولات تحریک شود،
3. قوام طبیعی و
4. بهبود تروفیکیت پوستی و زیر جلدی.

از سوی دیگر، معایب پیوند چربی اتولوگ عبارتند از:

1. پیچیدگی استفاده از آن، نیاز به منحنی یادگیری مهم تری با توجه به محصولات آماده شده،
2. عوارض و ضرورت محل اهدا کننده، که گاهی اوقات نمی تواند کافی باشد. و عمدتاً
3. غیرقابل پیش بینی بودن حجم باقیمانده با جذب غیرقابل کنترل جزئی پیوند چربی.

برای رفع این معایب مهم اخیر، ما افزودن پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) اتولوگ را پیشنهاد می کنیم که به عنوان یک مخزن طبیعی از عوامل رشد شناخته می شود.