اطلاعات تخصصی

موارد مصرف متاپروترنول

 از این دارو در درمان انسداد برگشت پذیر راههای هوایی به عنوان یک گشادکننده برونش استفاده می شود مثلاً در آسم و در بعضی بیماران با بیماری انسدادی ریه. اگر چه هم اکنون داروهایی مثل سالبوتامول و تربوتالین که برای گیرنده های بتا-2 انتخابی تر هستند ترجیح داده می شوند. به دنبال استنشاق دارو، ظهور فعالیت طی 5 تا 30 دقیقه رخ می دهد و می تواند تا 6 ساعت دوام داشته باشد اگر چه تفاوتهای زیادی وجود دارد. دوز معمول بالغین جهت فرونشاندن برونکواسپاسم حاد 1 تا 2 دم ازorciprenaline sulfate، 750 میکرو گرم فرم اسپری است و در صورت نیاز می توان آن را تا 12 دم (9میلی گرم) در 24 ساعت افزایش داد اما نه در کمتر از 3 ساعت فاصله زمانی. حداکثر دوز پیشنهاد شده طی 24 ساعت در مورد کودکان زیر 6 سال تا حداکثر 4 دم، 6 تا 12 سال تا حداکثر 8 دم می باشد. در بیماران مبتلا به آسم در صورت نیاز، درمان با آگونسیت های بتا جهت استفاده منظم ارجح است. یک افزایش نیاز یا کاهش طول اثرorciprenaline نمایانگر از دست رفتن کنترل بیماری آسم می باشد و بایستی در روند درمانی تجدید نظر گردد.
orciprenaline sulfate همچنین به صورت محلول 5% از طریق نبولایزردستی استفاده می شود و دوز معمول بالغین 10 دم می باشد اگر محلول توسط دیگر وسایل نبولایزر همانند دستگاه ایجاد کننده فشار موقت مثبت تنفسی استفاده شود دوز بالغین 2/0 تا 3/0میلی لیتر از محلول 5% است که با حدود 5/2 میلی لیتر سالین فیریولوژیک رقیق شده است. (یعنی به محلول 4/0 تا 6/0% رقیق شده) و حداکثر باید هر 4 ساعت تجویز گردد. هم چنین ویال هایی حاوی محلول رقیق شده orciprenaline sulfate 4/0 و 6/0% در دسترس هستند که جهت استنشاق با دستگاه IPPB کاربرد دارند.
در درمان مزمن اسنداد برگشت پذیز راههای هوایی orciprenaline sulfate به صورت خوراکی با دوز 20 میلی گرم، 3 یا 4 بار در روز در بالغین تجویز می شود.
از orciprenaline sulfate به خاطر آثار قلبی عروقی آن همانند isopernaline در درمان انواع مختلف برادی کاردی و به ویژه بلوک قلبی AV و برادی کاردی سینوسی استفاده می شود. در چنین مواردی ممکن است دوزهایی در حد 240 میلی گرم روزانه در دفعات تقسیم شده به صورت خوراکی تجویز شوند و یا دوز 250 تا 500 میکرو گرم به طریق تزریق وریدی آهسته داده شود. هم چنین میتوان آن را به صورت انفوزیون وریدی یا تزریقات عضلانی یا زیر پوستی تجویز کرد.

مکانیسم اثر متاپروترنول

متاپروترنول یک داروی سمپاتومیمتیک با اثر مستقیم و فعالیت تحریک بتا-آدرنوستپور می باشد و فعالیت وکاربردهای مشابه با سالبوتامول دارد اما نسبت به گیرنده های بتا-2 کمتر انتخابی است.

فارماکوکینتیک متاپروترنول

بعد از تجویز خوراکی این دارو از طریق سیستم گوارشی جذب می گردد و تحت اولین مسیر متابولیسم در کبد قرار می گیرد و گزارش شده است که حدود 40% از دوز مصرفی خوراکی به صورت تغییر نکرده به سیستم گردش خون راه می یابد و متابولیت های دفعی آن از طریق ادرار دفع می شوند.

منع مصرف متاپروترنول

حساسیت مفرط، تاکی آریتمی؛ در صورت استفاده از مهارکننده MAO یا TCA در 14 روز احتیاط کنید. اگر بیماری ایسکمیک قلبی، HTN، آریتمی، هیپوکالمی، دیابت شیرین، اختلال تشنجی، پرکاری تیروئید، واکنش غیرعادی به آمین های سمپاتومیمتیک، احتیاط کنید.

عوارض جانبی متاپروترنول

همانند آنچه در مورد سالبوتامول گفته شد و به خاطر اثر بتا آگونسیت غیر انتخابی orciprenaline عوارض جانبی آن شایع تر هستند. برای آگاهی بیشتر از آثار جانبی و راههای پیشگیری مرتبط با بتا آگونسیت غیر انتخابی به Isoprenaline sulfate مراجعه کنید.

تداخلات دارویی متاپروترنول

همانند آنچه در مورد سالبوتامول گفته شد.

دارو های هم گروه متاپروترنول

گروه C

در شرايط خاص و نظارت ويژه پزشك قابل استفاده است: مطالعات حیوانی مواردی از عارضه جانبی برای جنین نشان داده است و مطالعات انسانی به اندازه کافی در دست نیست. منافع دارو در مقابل خطرات احتمالی، تعیین کننده مصرف یا عدم مصرف این دارو در دوران بارداری است.